Autor	Wiadomość
kszzzz	Wysłany: Sob 20:55, 16 Maj 2020    Temat postu: Napiszę teraz o kocie lecz myślę i hołocie, choć kot hołotą nie jest, pasuje na ten temat, koty są samodzielne, dumne i niepodzielne, w przeciwieñstwie do ludzi, w których wiatr ikrę budzi, co jak żagle na wietrze podąża wciąż m za powietrzem... A więc wracam do kota - to wspaniała istota! Niezależna, myśląca, grzeje się w cieple słońca i poluje na szczury, myszy i koniunktury... Bo dla kota najważniej, by nie było szkaradniej... Koty, to mądre ludzie, więc skończmy z życiem w tej złudzie ...
kszzzz	Wysłany: Nie 17:31, 11 Gru 2016    Temat postu: Dzięki Ilonko :
hajdi	Wysłany: Nie 17:28, 11 Gru 2016    Temat postu: Pięknie to ułożyłaś Marysiu Wypisz wymaluj prawdziwy kot
kszzzz	Wysłany: Nie 16:56, 11 Gru 2016    Temat postu: Czy znacie większy ideał od kota? Kot, to naprawdę niezwykła istota - Kształt doskonały i gracja, i wdzięk, Rozum, wolna wola i rozsądny lęk... Niełatwo go skrzywdzić, niełatwo oszukać, Bo z niego mądra sztuka! Na lep się nie nabierze, Tym bardziej na pochlebstwa, Bo mądra z niego bestia! Nie zginie nigdy, gdy odwróci się los, Zawsze coś znajdzie do żarcia I całkiem własny swój kąt. Choć byś się nadął jak bania, To nigdy nie zmusisz go, By było tak, jak ty pragniesz, Jest zawsze jak pragnie ON! To tyle... Jeszcze przestroga... Gdy się zakochasz, koniec! Kot cię okręci jak zechce, Mieć będzie cię w swym... ogonie, A ty się płaszczyć będziesz I błagać z uwielbieniem, Aby się otarł o ciebie, zamruczał... I będziesz w niebie!...💙💙💙⛅️😺😻😺 moje...
ans	Wysłany: Pią 23:29, 17 Lut 2012    Temat postu: Toć przecież napisałam, że "Milka to sama poezja" Obrazkowy "koci wątek" był w malarstwie i tam bywały "wrzucane" koty przez malarzy przedstawiane.
hajdi	Wysłany: Pią 21:50, 17 Lut 2012    Temat postu: Trafiłam tutaj jak kulą w płot, bo to przecież...poezja ale obrazkowy koci wątek też gdzieś był
kszzzz	Wysłany: Pią 16:03, 17 Lut 2012    Temat postu: Pięknie się Milka prezentuje
hajdi	Wysłany: Pią 12:39, 17 Lut 2012    Temat postu: Światowy Dzień Kota Pustki w tym wątku od blisko roku, postanowiłam go reaktywować tym bardziej, że dziś obchodzimy Światowy Dzień Kota Milka łaskawie dziś pozwoliła się sfotografować przy tak doniosłej okazji
hajdi	Wysłany: Sob 14:37, 05 Mar 2011    Temat postu: I tu o kotkach pamiętać trzeba Ze starego kalendarza: Kot jest najbardziej koci - kiedy psoci I najbardziej koci jest kot kiedy ma dosyć psot i na poduszce kłębuszkiem się kładzie. A może jest koci bardziej i najbardziej kiedy w łuk się wygina i mruczy! (Joanna Kulmowa)
hreczka	Wysłany: Wto 19:27, 18 Maj 2010    Temat postu: . Ależ Estimado! Wielce uwie- lbiam ją! Ja Ci to mówie*)! ___ *)ę .
estimado	Wysłany: Wto 18:00, 18 Maj 2010    Temat postu: znaczy sie, hreczko, nie lubisz transakcentacji...
hreczka	Wysłany: Wto 17:29, 18 Maj 2010    Temat postu: estimado napisał: (...) Palikot z pasją zajadłą za skórę Głowy lał sadło, aż prócz poparcia jej spadło - by rzec po czesku - letadło i to na ruskie mokradło. (...) Przepraszam, ale nie mogę... (... a powinnam okazać smutek!) Toż to istne perełki - rozrzucone w całym tym wierszu! Dzięki Ci Estimado za śmiech, jaki wywołały Twoje słowa! .
Daga	Wysłany: Wto 0:56, 18 Maj 2010    Temat postu: Świetne!
DAK	Wysłany: Pon 22:49, 17 Maj 2010    Temat postu: Estimado, odebrało mi mowę - piękna zabawa słowem. Mój Portos potwierdza PaliKot to Kot, bo Pali A ja potwierdzam, że jak Portos potrafi rżnąć głupa.
estimado	Wysłany: Pon 21:06, 17 Maj 2010    Temat postu: Czesc, nowy tu jestem, wiec witam i pytam: Czy Palikot zalicza sie do kotow? Zakladam, ze tak, a jesli nawet nie, to w rezerwie mam w tekscie Alika... PALIKOTERIA Palikot pilił jak piła, pijąc do Głowy Państwa - co piła? Brzmiało boleśnie, bo Leś nie pijał milczkiem, obleśnie, lecz zwykł był, w zgodzie z kulturą, przed każdą mawiać: "skul!*" turą. *(szw. "skul", "a" z koleczkiem) Palikot z pasją zajadłą za skórę Głowy lał sadło, aż prócz poparcia jej spadło - by rzec po czesku - letadło i to na ruskie mokradło. Dziś Dziwisz na niej trzyma dłoń, a Palikocię - z niej zsiadło. Dziś nie pyta już Pali- kot, co też pali Kot Alik, a tych, co stoją, gdzie stali, co ćpali ... Ustalić też się nie stara, co tam u Yara. Co jara? Choć w najlepsze trwa chucpa, lecz nie zdziera już płuc Pa- likot, co też znów wódz ćpa... Rzekł mu, miast z nim się tłuc - Pa!
kszzzz	Wysłany: Nie 18:29, 17 Maj 2009    Temat postu: Neil Gaiman - Koralina (fragmenty) Przekład na j. polski Paulina Braiter Był chłodny , słoneczny dzień, dokładnie taki sam jak wcześniej. Za plecami usłyszała uprzejme chrząknięcie. Obejrzała się przez ramię. Na murku obok niej siedział duży czarny kot, identyczny jak duży czarny kot, którego widywała w pobliżu swego domu. - Dzień dobry – powiedział. Jego głos brzmiał niczym ten, który Koralina słyszała we własnym umyśle, głos którym myślała, tyle, że należał do mężczyzny, nie do dziewczynki. - Cześć – odparła Koralina. Widziałam takiego samego kota w ogrodzie przy domu. Ty musisz być drugim kotem. Kot pokręcił głową. - Nie – rzekł – nie jestem drugim kotem, tylko sobą. Lekko przekrzywił głowę, zielone oczy rozbłysły. Wy, ludzie rozmieniacie się na drobne, natomiast koty trzymają się w garści, jeśli rozumiesz co mam na myśli. - Chyba tak. Jeżeli jednak jesteś tym samym kotem, którego widziałam w domu, to skąd umiesz mówić? Koty nie mają ramion, nie takie jak ludzie. Jednakże ten kot wzruszył ramionami – jednym szybkim gestem, który rozpoczął się od czubka ogona, a skończył uniesieniem wąsików. - Umiem mówić. - W domu koty nie mówią. - Nie? – spytał kot. - Nie – potwierdziła Koralina. Kot zeskoczył wdzięcznie z murka na trawę obok stóp Koraliny. Uniósł wzrok i spojrzał na nią. - Cóż zapewne mam do czynienia z ekspertem – powiedział sucho. – Ostatecznie co ja wiem? Jestem tylko kotem. Zaczął się oddalać unosząc dumnie głowę i ogon. - Wróć, proszę! – zawołała Koralina. – Przepraszam, naprawdę. Kot zatrzymał się, usiadł i rozpoczął staranną toaletę, jakby nie dostrzegając obecności Koraliny. - My… no wiesz, moglibyśmy się zaprzyjaźnić – dodała Koralina. - Moglibyśmy też się zamienić w rzadkie okazy tańczących afrykańskich słoni – odparł kot. - Ale nimi nie jesteśmy. A przynajmniej – dodał cierpko, zerkając znacząco na Koralinę – ja nim nie jestem. Koralina westchnęła. - Proszę, jak masz na imię? – zapytała. – Ja jestem Koralina. Kot ziewnął powoli, starannie, ukazując wnętrze pyszczka i język zdumiewająco różowej barwy. - Koty nie mają imion – odparł. - Nie? – spytała Koralina. - Nie – potwierdził kot. – Wy, ludzie macie imiona, to dlatego, ze nie wiecie kim jesteście. My jesteśmy, kim jesteśmy, więc nie potrzebujemy imion. ……………………………………………………………………………………………. Coś włochatego otarło się o jej bok, jednym płynnym, sugestywnym ruchem. Koralina podskoczyła, po czym odetchnęła z ulgą, przekonawszy się, co to. - Ach to ty – rzekła do czarnego kota. - Widzisz – powiedział kot – nietrudno mnie rozpoznać, prawda? Choć nie mam imienia. - A gdybym chciała cię zawołać? Kot zmarszczył nos, przybierając wyniosłą minę. - Wołanie kotów – odparł, jakby jej zdradzał wielką tajemnicę – to zwykle niezbyt produktywna czynność. Równie dobrze można by przyzywać trąbę powietrzną. - A gdyby chodziło o obiad? – spytała Koralina. – Czy wtedy nie chciałbyś, żebym cię zawołała? - Oczywiście – powiedział kot. – W zupełności jednak wystarczyłby krótki okrzyk „obiad”. Widzisz? Wcale nie potrzeba imion. ……………………………………………………………………………………. Naprężył się, skoczył i nim Koralina zdążyła mrugnąć okiem, kot siedział już na ziemi, trzymając łapą wielkiego czarnego szczura. Nie, żebym generalnie lubił szczury – podjął kot swobodnym tonem, jak by nic się nie wydarzyło. Lecz szczury w tym miejscu to jej szpiedzy. Służą jej jako oczy i ręce. – to rzekłszy kot wypuścił zdobycz. Szczur przebiegł kilka metrów, a potem kot jednym długim skokiem dopadł go i zaczął uderzać mocno łapką o ostrych pazurach. Drugą przytrzymywał zwierzaka. - Tę część łowów uwielbiam najbardziej – mruknął radośnie. Chcesz jeszcze raz zobaczyć, jak to robię? - Nie – odparła Koralina. – Czemu to robisz? Znęcasz się nad nim. - Mhm. – Kot wypuścił szczura. Szczur, oszołomiony, potykając się, pokonał kilka kroków, potem zaczął biec. Kot uderzeniem łapy wyrzucił go w powietrze i chwycił zębami. - Przestań! – zawołała Koralina. Kot upuścił szczura między przednie łapki. - Są tacy – rzekł z westchnieniem głosem gładkim niczym naoliwiony jedwab – którzy twierdzą, iż kocia skłonność do zabaw z ofiarami to w istocie objaw łaski: ostatecznie pozwala od czasu do czasu jednej z żywych przekąsek uciec. Jak często pozwalasz uciec swojemu obiadowi? Potem chwycił w zęby szczura i poniósł go w głąb lasu, za drzewo.
kszzzz	Wysłany: Czw 13:12, 14 Maj 2009    Temat postu: Konstanty Ildefons Gałczyński *** Dopiero gdy wzejdzie księżyc i swoje myśli uparte zacznie spisywać niebiesko jak Herman dla Doroty, idę do twoich oczu i stawiam przed nimi wartę: Popo i Serafina - dwa moje wierne koty. Więc koty stoją na straży i nic mi już nie potrzeba, bo wiem, że pod strażą mych kotów nic się twym oczom nie stanie, twój sen tylko jeszcze okrążę, osnuję i przed świtaniem jak księżyc wieczny i śmieszny wracam z kotami do nieba
kszzzz	Wysłany: Pon 23:53, 11 Maj 2009    Temat postu: Przypomniało mi się, że ponad 30 lat temu napisałam o kocie wierszyk, więc go dajię Kot Czarrny, zwinny, zielonooki, niesłyszalne są jego kroki, przebiega cicho poprzez sień, jakoby zwinny, ruchliwy cień. Nigdy nie mówi nic nikomu, rzadko w ogóle bywa w domu, i zawsze wie co robić ma, ciemne zaułki najlepiej zna. Lecz gdy do domu powróci, przemiłą melodię wymruczy i o nogi otrze się moje, wypije z miski mleczko swoje i zaśnie, a kiedy sen przyśni, to we śnie tym o mnie pomyśli.
Ada	Wysłany: Pon 17:09, 11 Maj 2009    Temat postu: Nic dodać, nic ująć - sama prawda o kocurkach
hajdi	Wysłany: Pon 16:24, 11 Maj 2009    Temat postu: Przejrzałam mój ulubiony kącik i pomyślałam, że garść cytatów o kotach też tu nie zaszkodzi: Koty umieszczono na świecie po to, żeby obalić dogmat, że wszystko należy do człowieka. (Paul Gray) Nic się Panu Bogu nie udało prócz kotów. (Wisława Szymborska) Jak można wierzyć, że nie ma duszy w głębi tych lśniących oczu! (Théophile Gauthier) Najskromniejszy kot jest arcydziełem. (Leonardo Da Vinci) Kot jest domowy na tyle, na ile mu to odpowiada. (Saki (H. H. Munro) Ludzie dzielą się na miłośników kotów i na osoby pokrzywdzone przez los. (Oscar Wilde) Czy dom bez kota — najedzonego, dopieszczonego i należycie docenionego — zasługuje w ogóle na miano domu? (Mark Twain) Żeby poznać charakter człowieka, trzeba się dowiedzieć, co myśli o nim jego kot. (Anonim) Żeby zająć najlepsze miejsce w domu, trzeba przesunąć kota. (Anonim)
kszzzz	Wysłany: Pią 23:00, 24 Kwi 2009    Temat postu: Dzisiaj się zasmuciłam, więc udałam się do Jana Kochanowskiego... Ale on o kotach fraszki, a nie treny pisał... Do tegóż Albo z nas szydzisz, albo sam wiłujesz, Kota się boisz, a kotkę miłujesz. Więc kota nie chcesz, a chcesz ciągnąć kotkę, Wierę cię ludzie będą mieć za plotkę. Nagrobek kotowi Pókiś ty, bury kocie, na myszach przestawał, A w insześ się myślistwo z jastrząby nie wdawał, Byłeś w łasce u ludzi i głaskanoć skórę, A tyś mrucząc podnosił twardy ogon wzgórę. Teraz, jakoś ku myszom chciał mieć i półmiski, I łaziłeś po ptaki w gołębiniec bliski, Dałeś gardło, niebożę, i wisisz na dębie; A twej śmierci i myszy rady, i gołębie. O kocie Słychał kto kiedy, jako ciągną kota? Nie zawżdy szuka wody ta robota, Ciągnie go drugi nadobnie na suszy. Sukniej nie zmacza, ale wżdy mdło duszy.
hajdi	Wysłany: Pią 22:14, 24 Kwi 2009    Temat postu: Kot Na małej wysepce, w oceanie dalekim, dalekim mieszka mądry biały kot, co się pokłócił z człowiekiem; mewa mu śpiewa, a on na słońce poziewa; morze mu szumi, a on wszystko rozumie, i wychodzi co dzień daleko nad wodę, po długim koralowym pomoście, patrzeć, wyczekiwać, czy nie jadą, nie płyną, nie lecą nieznajomi, wędrujący goście. Kazimiera Iłłakowiczówna (Ramzes jest teraz tym kotem, a przedtem był taki jak ten z wiersza powyżej)
hajdi	Wysłany: Nie 15:27, 05 Kwi 2009    Temat postu: Do kota Kocie, mądry monarcho, tajemniczy, skryty — Czyż nasze smukłe palce, ciężkie od pierścieni Godne są twojej czarnej i białej słodyczy I pyszczka z aksamitu i drogich kamieni? Zwijasz się z dziwnym wdziękiem niby gąsienica, Stokroć bardziej gorący niż ptak skryty w dłoni. Twój nos, nagość jedyna w aksamitnych licach, Jest świeży i wilgotny niby kwiat na błoni Choć się mienisz od wstążek, miękki, kolorowy, Dzikość pręży ci uszy i rozdyma chrapki, Gdy ścigając grzechotkę zabawiasz się w łowy I zaciskasz na krążku swe zdobywcze łapki. W ujarzmionej małości, w tłumionym pomruku Odzywa się królewskość imć tygrysa — pana. W twych lędźwiach jak sprężona moc w napiętym łuku Śpi nieznanych rozkoszy ziemia obiecana… Dziś wieczór, obojętny na nasze pieszczoty Przycupnąłeś, w marzeniu pogrążony błogim. W twych oczach uśmiech Buddy połyskuje złoty Gdy sobie przypomnisz, że sam jesteś bogiem. Julia Delarue-Mardrus
hajdi	Wysłany: Wto 21:05, 31 Mar 2009    Temat postu: Tak się zastanawiałam gdzie ten wierszyk dać, postanowiłam w koncu do wróbli, a tu siurpryza wyszło w kocim, to niech zostanie Spojrzał Miś na kalenicę „Wróbel jest tam! Wnet go chwycę!” Włazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie… Już ostatni miał szczebelek. A wtem frrr… uciekł wróbelek. „Schowam się za kupkę śmieci, To wróbelek znów przyleci”. Złazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie… A gdy zeszedł na podwórko, ukrył się za chwastów górką. Spojrzał znów na kalenicę „Siedzi wróbel. Tego chwycę!” Włazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie… Już ostatni miał szczebelek. A wtem frrr… uciekł wróbelek. „Schowam się za kupkę śmieci, To wróbelek znów przyleci”. Złazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie… A gdy zeszedł na podwórko, ukrył się za chwastów górką. Spojrzał znów na kalenicę „Siedzi wróbel. Tego chwycę!” Włazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie… Janina Porazińska
Ada	Wysłany: Wto 19:13, 31 Mar 2009    Temat postu: Bajka pacyfistyczna o kocie i myszy Mysz pacyfizmu ideą tknięta Opracowała pacta conventa I do podpisu kotowi dała, Za co jej chwała. Bardzo się przejął sprawą kocurek, Już do podpisu wyjął pazurek, Traktat pokoju podpisać gotów W imieniu kotów. Lecz gdzie atrament? Nie ma go! Biada! Więc mysz ofiarna na pomysł wpada I proponuje - Drogi kocurze, Mą krwią ci służę Nie trzeba było zachęcać kota, Czyż mu pierwszyzną taka robota? Podpisał krwią jej pacta conventa, Po czym zjadł myszkę i dokumenta. Jan Sztaudynger
Ada	Wysłany: Sob 15:45, 28 Mar 2009    Temat postu: Dwa kotki Były dwa kotki: Jeden ładny, lecz z szafy wyjadał łakotki, Drugi brzydki, bury, Ale łowił szczury. Którego wolicie, powiedzcież mi, dzieci? "Burego, burego!" "Ładnego, ładnego!" Nie mogły zgodzić się dzieci. No, a ty, Celinko? Rozsądna Cesia z poważną minką Tak rzecze, pomyślawszy przez chwilę maleńką: "Oba są potrzebne, nieprawdaż, mateńko?" Tak odpowie Cesia mała, A mama ją uściskała Mówiąc: "Spokojnam, Cesiu, o twoje zamęście, Sama będziesz szczęśliwa i drugim dasz szczęście"... Tadeusz Boy Żeleński
hajdi	Wysłany: Sob 15:40, 28 Mar 2009    Temat postu: Rekolekcje dla kota spiczastoucha w pręgi ponad którymi oczu konstelacja zielona świeci wybacza ci się okrucieństwo i świergot w twoim gardle milknący wybacza ci się egoizm przerastający najwyższe drzewa i daje we władanie wieczne bo także dla twej opornej duszy która kiedyś bez sierści przeciągnie się w szybkim wietrze płot i kolana podołek miękki żebyś mogła trącać paznokciem trzepot i ciepło dwie struny na których wygrywasz swój kosmiczny niedosyt amen Halina Poświatowska
kszzzz	Wysłany: Czw 19:27, 26 Mar 2009    Temat postu: Ten wiersz był wielokrotnie, także na starych Mykach, ale jest tak piękny, że dodam go tutaj Andrzej Waligórski Jeszcze ...więc jak się już ma psa i kota, i miłe mieszkanko spółdzielcze, I wszystko się w naszym życiu układa tak plus minus znośnie, I gdy się w tym życiu już miało tę - pewną ilość - dziewczyn, I właśnie jest popołudnie, i słońce świeci skośnie, To dobrze jest usiąść w fotelu, a kot niech się zwinie obok, I żeby w zasięgu ręki było koniecznie pół czarnej, A radio niech gra Gershwina, a my, kiwając nogą, W ten skośny promień puszczamy dym z papierosa carmen. Na półkach piętrzą się książki i pył z nich wiruje w słońcu, I wszystko jest złotobrunatne, a tylko rapsodia błękitna, I trochę smutno, że trzeba to będzie zostawić w końcu, I już się nie siądzie w fotelu, żeby Trzech Muszkieterów poczytać, Bo może się kiedyś tak zdarzyć, że patrzysz - a ciebie już nie ma, Chociaż jest kawa i fotel, i słońce na kociej sierści, I chociaż wciąż jeszcze w powietrzu snuje się dym z carmena, I równie jak dym błękitny wciąż snuje się ten Mister Gershwin. ...pies podniósł głowę i warknął, ale nikt jakoś nie wszedł, Choć ktoś stał jakby za drzwiami, i jakby zamykał parasol... Kot otwarł oko, popatrzył i mruknął: - Jesteś tu jeszcze? Jeszcze tu jestem, mój kocie. I jeszcze wciąż trzymam fason.
hajdi	Wysłany: Sob 21:36, 21 Mar 2009    Temat postu: Jan Brzechwa, Kot Pewnego dnia, w Koluszkach, Cichutko, na paluszkach Zbliżył się do mnie kot bury, Wysunął groźnie pazury I rzekł ze złością: „Mój panie, A cóż to za zachowanie? Pisał pan bajkę po bajce, O jakiejś tam pchle-szachrajce, O sowach, o dzięciołach I o wołach — Wałkoniach, A także o koniach — P-r-r-r... O lwach takich strasznych, aż strach — B-r-r-r... I o złych, nienawistnych psach — W-r-r-r... O płazach różnych tylu, O krokodylu z Nilu, O smoku na Wawelu, O ptakach bardzo wielu, O rakach, o ślimakach, A nawet o robakach I o dorszu w Sopocie, Który się nie chciał strzyc, No, a co pan napisał o kocie? Nic! A przecież kot, proszę pana, To postać powszechnie znana. To pożyteczna istota, A pan wciąż pomija kota! Jakiż pan przykład daje? Cóż to za obyczaje? Żądam teraz niezłomnie: Proszę w domu siąść na kanapie I wiersz napisać o mnie, A jak nie - to panu oczy wydrapię!” Tak mówił do mnie kot bury Pokazując pazury. Cóż tedy robić miałem?... W Warszawie, po powrocie, Siadłem i napisałem Właśnie ten wiersz o kocie.
hreczka	Wysłany: Pon 20:09, 09 Mar 2009    Temat postu: . "Myszka kot i kogut" - Jean Fontaine Co by to była za szkoda! O kąsek nie zginęła jedna myszka młoda, Szczera, prosta, niewinna; przypadek ją zbawił. To, co ona swej matce, ja wam będę prawił: "Rzuciwszy naszych pieczarów głębiny, Dopadłam jednej zielonej równiny, Dyrdując jako szczurek, kiedy sadło śledzi. Patrzę, aliści dwoje żywiąt siedzi: Jeden z nich trochę dalej, z milczeniem przystojnym, Łagodny i uniżony, Drugi zaś zdał mi się być burdą niespokojnym: W żółtym bocie z ostrogą chodził napuszony. Ogon zadarty do góry, Lśniącymi błyskał pióry, Głos przeraźliwy, na łbie mięsa kawał, Jakby go kto powykrawał; Ręce miał, którymi się sam po bokach śmigał Albo na powietrze dźwigał. Ja, lubo z łaski boskiej, dosyć jestem śmiała, Ażem mu srodze naklena, Bo mię z strachu drżączka wziena, Jak się wziął tłuc z tarasem obrzydły krzykała. Uciekłam tedy do jamy. Bez niego byłabym się z zwierzątkiem poznała, Co kożuszek z ogonkiem ma, tak jak my mamy. Minka jego nienadęta, I choć ma bystre ślipięta, Dziwnie mi się z skromnego wejrzenia podobał. Jak nasze, taką samą robotą ma uszka, Coś go w nie ukąsiło, bo się łapką skrobał, Mój duszka! Szłam go poiskać, lecz mi zabronił ten drugi Tej przyjacielskiej usługi, Kiedy nagłego narobił kłopotu, Wrzasnąwszy na mnie z fukiem: "Kto to tu? Kto to tu?" "Stój - rzecze matka - córko moja luba, Aż mrowie przechodzi po mnie. Wieszli, jak się ten zowie, co tak siedział skromnie? Kot bestja, narodu naszego zguba! Ten drugi był to kogut, groźba jego pusta. I przyjdą może te czasy, Że z jego ciała jeść będziem frykasy, A zaś kot nas może schrusta. Strzeż się tego skromnisia, proszę cię jedynie, I tę zdrową maksymę w swej pamięci zapisz: Nie sądź nikogo po minie, Bo się w sądzeniu poszkapisz."

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group