Autor	Wiadomość
estimado	Wysłany: Wto 11:56, 25 Maj 2010    Temat postu: MRTVÝ VRABEC - Josef Kainar Jenom trocha sazí a trocha peří, na světě mi to nikdo neuvěří, že tam ležel na nároží starý a mrtvý vrabec. O červnových třešních snad se mu zdálo, když jsem nad ním stál, právě poprchalo, a on tam ležel na nároží - starý a mrtvý vrabec. *Zatím dole v dancingu tři snědí páni v smokingu hrají pro cizí vkus, stesk jim voči zavírá, když kytarista zazpívá svý nejnovější blues. MARTWY WRÓBEL Ot - tylko trochę sadzy, i trochę pierza, mówię, ale nikt mi nie dowierza, że tam na rogu leżał stary i martwy wróbel Czy o czereśniach w czerwcu mu się śniło, gdy nad nim stałem, właśnie trochę mżyło a on tam na rogu leżał - stary i martwy wróbel. A tam na dole dansing trwa, trzech śniadych panów muszka-frak, grają pod cudzy gust. Wnet ich zacznie smutek brać gdy gitarzysta będzie grać swój najnowszy blues. jedno z wykonan: Irena Kacirkova: http://www.youtube.com/watch?v=u2VO1Fj3qq4
Ada	Wysłany: Nie 13:08, 04 Paź 2009    Temat postu: Wróble pod okapem Wróble pod okapem, Myszy w suficie - Niebiańska muzyka. ____Basho Matsuo
kszzzz	Wysłany: Pon 19:47, 04 Maj 2009    Temat postu: Halina Poświatowska O wróblach wróble to arcydobrzy katolicy wierzący we wszystko w objawienie w słońce w płowiejące liście one nie kłamią nie kradną nie wydziobują grochu z ziemi kiedy ledwie się zazieleni w ciepłym roztropnym marcu one nie świegocą nie uskrzydlają płotu trzepotem pozwalają się łapać w paznokcie długim pręgowanym kotom i giną jak święci męczennicy w głębokich trzewiach za nie popełnione winy dlatego właśnie w wigilię wróble a nie kto inny siedzą na najwyższej gałązce choinki i płaczą
hajdi	Wysłany: Sob 21:44, 11 Kwi 2009    Temat postu: "Wróbla Wielkanoc Zebrały się wróble na drzewie czeredą rozświergotaną; które wędrują po niebie, zebrały się wróble rano. Ćwierknął wróbel do wróbla: - Kolego, na sercu mi jakoś tak lekko! Ćwierknął drugi:-A ja się nie dziwię. Wielkanoc, kolego, Wielkanoc. Poczekajcie, co będzie dalej: zaraz trzeci dowiedział się o tym, potem czwarty, lśniący wspaniale swoim dzióbkiem od słońca złotym, potem piąty i szósty, i siódmy, i ten ósmy z ogonkiem brudnym. I tańczyły cienie poranne pod te wielkanocne świergoty[...] (K.I.Gałczyński)
hajdi	Wysłany: Sob 15:37, 28 Mar 2009    Temat postu: Ćwierkają wróbelki od samego rana ćwir, ćwir dokąd idziesz Marysiu kochana, ćwir, ćwir dokąd idziesz Marysiu kochana. A Marysia na to śmiejąc się wesoło szkolny rok się zaczął więc idę do szkoły, szkolny rok się zaczął więc idę do szkoły... (nie pamiętam dalszego ciągu)
kszzzz	Wysłany: Pon 21:34, 16 Mar 2009    Temat postu: rzecz o podróżach poezji i wróblach w tle ruszyliśmy w transatlatycki pochód po mieście zebrać to i owo i posłuchać o czym ćwierkają wróble. najpierw był park. ten za czwartą ulicą i za siódmą kałużą. na ławce rozpiliśmy flaszkę i poczuliśmy ciepło na twarzy jakby nas dzień smagnął po mordzie słońcem. mówię " spojrzę mu prosto w gębę " i spoglądam ale niepotrzebnie mrużyłem oczy - wszelkie wybuchy ustały. patrzę na samotność chmur, na ich oczekiwanie. pęczniały, łypały na mnie z ukradka okiem i nagle, znienacka, wypluły z siebie zimę. wróble zamarzły w locie, ziemia oszroniała i, jakby w zachwycie nad cudem, zatrzymała się. uciekliśmy więc do Piastowskiej. zawsze to cieplej i o wódkę łatwiej. no i ten koloryt. poezja płynęła ciurkiem jak piwo z kranu i tylko ktoś niewrażliwy mógłby się nie połapać. my poczuliśmy ten klimat i śpiewaliśmy na cześć poezji głośniej jak nigdy dotąd zostawiamy park kałuże i ulice. nic tu już po nas. świat ruszył z kopyta i najważniejsze to nie dać mu się złapać. wróble ćwierkają że na słońce powróciły wybuchy. chodź przyjacielu znowu zamachniemy się na życie autor msh
kszzzz	Wysłany: Pon 18:42, 09 Mar 2009    Temat postu: Jan Brzechwa Jeż Idzie jeż, idzie jeż, Może ciebie pokłuć też! Pyta wróbel: "Panie jeżu, Co to pan ma na kołnierzu?" "Mam ja igły, ostre igły, Bo mnie wróble nie ostrzygły!" Idzie jeż, idzie jeż, Może ciebie pokłuć też! Zoczył jeża młody szczygieł: "Po co panu tyle igieł?" "Mam ja igły, ostre igły, Żeby kłuć niegrzeczne szczygły!" Sroka też ma kłopot świeży: "Po co pan się tak najeżył?" "Mam ja igły, ostre igły, Będę z igieł robił widły!" Wzięła sroka nogi za pas: "Tyle wideł! Taki zapas!" W dziesięć chwil już była na wsi: "Ludzie moi najłaskawsi, Otwierajcie drzwi sosnowe, Dostaniecie widły nowe!"
hreczka	Wysłany: Pon 1:09, 09 Mar 2009    Temat postu: . Ptasie radio - Julian Tuwim Halo, halo! Tutaj ptasie radio w brzozowym gaju, Nadajemy audycję z ptasiego kraju. Proszę, niech każdy nastawi aparat, Bo sfrunęły się ptaszki dla odbycia narad: Po pierwsze - w sprawie, Co świtem piszczy w trawie? Po drugie - gdzie się Ukrywa echo w lesie? Po trzecie - kto się Ma pierwszy kąpać w rosie? Po czwarte - jak Poznać, kto ptak, A kto nie ptak? A po piąte przez dziesiąte Będą ćwierkać, świstać, kwilić, Pitpilitać i pimpilić Ptaszki następujące: Słowik, wróbel, kos, jaskółka, Kogut, dzięcioł, gil, kukułka, Szczygieł, sowa, kruk, czubatka, Drozd, sikora i dzierlatka, Kaczka, gąska, jemiołuszka, Dudek, trznadel, pośmieciuszka, Wilga, zięba, bocian, szpak Oraz każdy inny ptak. Pierwszy - słowik Zaczął tak: "Halo! O, halo lo lo lo lo! Tu tu tu tu tu tu tu Radio, radijo, dijo, ijo, ijo, Tijo, trijo, tru lu lu lu lu Pio pio pijo lo lo lo lo lo Plo plo plo plo plo halo!" Na to wróbel zaterlikał: "Cóż to znowu za muzyka? Muszę zajrzeć do słownika, By zrozumieć śpiew słowika. Ćwir ćwir świrk! Świr świr ćwirk! Tu nie teatr Ani cyrk! Patrzcie go! Nastroszył piórka! I wydziera się jak kurka! Dość tych arii, dość tych liryk! Ćwir ćwir czyrik, Czyr czyr ćwirik!" I tak zaczął ćwirzyć, ćwikać, Ćwierkać, czyrkać, czykczyrikać, Że aż kogut na patyku Zapiał gniewnie: "Kukuryku!" Jak usłyszy to kukułka, Wrzaśnie: "A to co za spółka? Kuku-ryku? Kuku-ryku? Nie pozwalam, rozbójniku! Bierz, co chcesz, bo ja nie skąpię, Ale kuku nie ustąpię. Ryku - choć do jutra skrzecz! Ale kuku - moja rzecz!" Zakukała: kuku! kuku! Na to dzięcioł: stuku! puku! Czajka woła: czyjaś ty, czyjaś? Byłaś gdzie? Piłaś co? Piłaś, to wyłaź! Przepióreczka: chodź tu! Pójdź tu! Masz co? daj mi! rzuć tu! rzuć tu! I od razu wszystkie ptaki W szczebiot, w świegot, w zgiełk - o taki: "Daj tu! Rzuć tu! Co masz? Wiórek? Piórko? Ziarnko? Korek? Sznurek? Pójdź tu, rzuć tu! Ja ćwierć i ty ćwierć! Lepię gniazdko, przylep to, przytwierdź! Widzisz go! Nie dam ci! Moje! Czyje? Gniazdko ci wiję, wiję, wiję! Nie dasz mi? Takiś ty? Wstydź się, wstydź się!" I wszystkie ptaki zaczęły bić się. Przyfrunęła ptasia milicja I tak się skończyła ta leśna audycja. .
kszzzz	Wysłany: Pią 17:12, 06 Mar 2009    Temat postu: Jeremi Przybora BALLADYNA´68 Dumka Kirkora Niby tylko dwie panienki ma uboga wdowa – a z wyborem takie męki, że mi trzaska głowa. Dwakroć buzia, dwakroć kibić – kocham je dwukrotnie! Taki problem może wybić ze snu bezpowrotnie. Niby tylko dwie dziewczyny – a kłopotów nawał. Która z nich na zaręczyny bardziej się nadawa? Żadna nie przyniesie ujmy – obie śliczne szelmy. No i teraz co? Zwariujmy albo się zastrzelmy! Niby tylko dwoje dziewcząt ma ta wdowa we łzach. A niechże to kaczki zdepczą – bo i wdowa niezła! Użył z nimi bym zabawy jak z wróblami kobuz – gdybym nie był rycerz prawy, a zwyczajny łobuz!
hreczka	Wysłany: Czw 13:58, 05 Mar 2009    Temat postu: . ... w bajkowym klimacie Jean Fontaine - "Kot i wróble" Pewna pobożna dewotka Chowała w celi wróbla i cichego kotka, A grzecznisiowi temu dawszy imię Lubek, Dla rymu z kotem wróbla nazwała Jakubek. Oba dwa przyszli na świat prawie jednej chwili. Tak się też bardzo lubili, Że jeden bez drugiego nie żyłby godziny. "Ach, przyjacielu jedyny - Mawiał wróbelek do kota - Tyś moja rozkosz, tyś moja pieszczota... Ale ja może ciebie czasem, wśród igraszki, W nosek za mocno udziobię?" "Nie, to ja może ciebie pazurkiem uskrobnę Czasem aż do boląca?" - "Ej, co tam, to fraszki, W przyjaźni wszystko łatwe do zniesienia." Więc powtarzając tkliwe uściśnienia, Gdy sobie wieczną zgodę przysięgali, Ściskali się, całowali, Ni stąd, ni zowąd, oknem wróbel obcy wpada I siemię Jakubowe, nie pytając zjada. "Czego tu chcesz? - zawołał Lubek najeżony - Jak śmiesz mojemu bratu zjadać pożywienie?" Na to przybysz odrzeknie: :Proszę uniżenie! A tobie co do tego, ty nikczemny kocie?" Ledwie tych słów dokończył, już kot cap go w szpony, Dusi i chrusta mówiąc: "Ach, co za łakocie, Co za mięsko smaczne, kruche!" I w minucie biednego zadławił jak muchę, Potem pazurki zaczął oblizywać, Na Jakubka spoglądać, mamrotać, poziewać, Aż mu się chytre oczki zaiskrzyły! "Cóż ci to, mój Lubku miły? Czyś nie słaby? Ty widzę zjadłeś tego gbura, Nawet z nogami i głową?" "Zjadłem!" - kot fuknął dziko i surowo (Aż na Jakubku zadrżała skóra) I umilknął. To milczenie Powiększyło ptaszka drżenie. Nie chcąc jednakże dać poznać kotowi Wzrastającej w sobie trwogi, Tak dalej mówi: "Dlaczegoś się zasępił, przyjacielu drogi? Taki jesteś zamyślony! Tak wyprężyłeś twe szpony! Ślepki tak ci się świecą, a ogon jak pika Prawie pułapu dotyka! Pewnie ci go żal, żeś go tak skarał bez litości, Bo też przyznaj sam w szczerości, Że to był krok z twej strony zanadto dziwaczny. Biedny, teraz się trapisz." - "Ej! Nie zgadłeś wcale - Odrzeknie kot poufale - Ja myślę nad tym, jaki ty musisz być smaczny, Kiedy ten polny wróbel, co nie zna siemienia, Tak mi nałechtał podniebienia. Przysiągłbym, żeś jest pulchny, delikatny, kruchy!" Ale na te pochlebstwa Jakubek już głuchy Frunął za okno, raczej z głodu uschnąć gotów Niż z takim Pityasem dłużej żyć w przyjaźni. Mamy i między ludźmi dość przyjaciół kotów, Którym nasz byt spokojny podniebienie drażni.
kszzzz	Wysłany: Wto 20:48, 03 Mar 2009    Temat postu: Juliusz Słowacki Ojciec zadżumionych ...Przybyłem. Namiot rozbiłem na piasku. Wielbłądy moje cicho się pokładły; Dziecko, jak mały aniołek w obrazku, Karmiło wróble, a ptaszęta jadły, Aż do rąk prawie przychodząc dziecinie... ...Wszystko, co miało tylko twarz człowieka, Zaczęło stronić ode mnie z daleka. Namiotu mego - córki go uprzędły - Płótna na rosie poczerniały, zwiędły I podarły się, i lekko napięte, Były jak próchna z ludzkich trumien zdjęte. Zarazę było znać na tym namiocie - I wiesz, że nawet tych wróbelków krocie, Co zlatywały się tutaj o brzasku Jeść okruszyny i kąpać się w piasku; Odkąd mi dzieci zaczęło ubywać, Po żer przestały się wszystkie zlaywać. Czy odstraszyło je podarte płótno Namiotu mego? czy twarz moja biedna? - Nie przyleciała z ptaszyn ani jedna I spostrzegłem to - i było mi smutno....
hreczka	Wysłany: Pon 22:50, 02 Mar 2009    Temat postu: . Twoje imię... Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Twe imię, nie wiem czemu, jest jak wróbel młody i słodko jest go pieścić wdziawszy w obie dłonie, i jest jak próżnowanie nad błękitem wody, jak kot śpiący w podwórku, płotek i jabłonie i jak bielony domek w słoneczną sobotę, i jak zabawa w Indian: "Rugh" mówi "Pantera" ...twoje imię to kłamstwo serdeczne i złote jak ostatnia pociecha dziecka, co umiera - to biel jabłka - dziecinne w twarz pocałowanie ... a tyś straszną muzyką, w której dusza tonie, a tyś co? - śmierć i wieczność, szczęście, obłąkanie, tyś skrzydła me wichrowe ku niewiadomemu... lecz twe imię to taki wróbel, nie wiem czemu, i słodko jest go pieścić wziąwszy w obie dłonie.
kszzzz	Wysłany: Czw 22:19, 26 Lut 2009    Temat postu: 19. Adam Mickiewicz Pan Tadeusz (fragment XII Księgi) Dwóch wróblów bijących się, oba samcy stare Jeden, młodszy cokolwiek, miał podgardle szare, Drugi czarne; dalejże tłuc się po podwórzu, Przewracać kulki, że aż zaryli się w kurzu; My patrzym, a tymczasem szepcą sobie sługi, Że ten czarny niech będzie Horeszko, a drugi Soplica; więc ilekroć szary był na górze, Krzyczą: A gdy spadał, wołali: Nie daj się magnatowi, to wstyd na szlachcica.> Tak śmiejąc się czekamy, kto kogo pokona; Wtem Zosieńka nad ptastwem litością wzruszona Podbiegła i nakryła rączką te rycerze, Jeszcze się w ręku bili, aż leciało pierze, Taka była zawziętość w tym maleńkim lichu.
kszzzz	Wysłany: Wto 23:22, 24 Lut 2009    Temat postu: 18. Wiersz autorstwa 80-letniej poetki - Jadwigi Koleśnik z Moniek: Wróbel Chodzi sobie wróbel po gwarnej ulicy, szuka wciąż na obiad prosa lub pszenicy. Ale nic nie znalazł, chociaż długo chodził, pusty jego brzuszek będzie dalej głodził. Sypcie dla wróbelka ziarenka, okruchy, dodajcie wróblowi choć trochę otuchy! A on wam zaćwierka, podziękuje za to, przetrwa mroźną zimę, aż nadejdzie lato. I latem na pewno głodny już nie będzie, bo pokarmu latem znajdzie pełno wszędzie."
kszzzz	Wysłany: Nie 17:11, 22 Lut 2009    Temat postu: 17. Janina Porazinska Siedzi wróbel Siedzi wróbel na desce, szyje buty teresce? Tereska się raduje, nowe butki obuje. Nie raduj się,Tereska, bo to buty dla pieska. Siedzi szcygieł na płocie, szyje buty Dorocie? Dorota się raduje, nowe butki obuje. Nie raduj się,Dorotka, bo to butki dla kotka.
kszzzz	Wysłany: Sob 22:10, 21 Lut 2009    Temat postu: 16, Litościwy Władzio Wracał ze szkoły żwawy Władeczek, Już w trzeciej klasie, choć taki mały; A wtem z jednego z wróblich gniazdeczek, Co tam na drzewach w górze wisiały, Wypadł wróbelek biedny, maleńki, Nieopierzony, o żółtym dziobie; Więc go Władeczek ujął do ręki, Myśląc, że ptaszka wychowa sobie. I wnet wróciwszy, w własne łóżeczko Położył ptaszka, — dał chleba, maku, Potem mu ciepłe usłał gniazdeczko, I ciągle myślał o swoim ptaku: Czy mu też dobrze za klatki kratą? Czy ma, co trzeba, o każdej porze? I ucieszony wołał: — „Patrz, tato, Nigdzie mu lepiej być już nie może!" — „Prawda, mój synku! odparł mu tato, Może on wdzięczny za serce twoje; Lecz nie zapomnij, że teraz lato, Że ptaszek skrzydeł posiada dwoje; Że może biedny, z za szczebli klatki, Choć mu tu dobrze, choć ma co trzeba, Tęskni nieborak do ojca, matki, I do słoneczka, co świeci z nieba"? Spoważniał Władzio i rzekł: — „Mój Boże! To go odnieśmy do jego mamy, Pójdziemy razem, to łatwiej może, Wśród drzew gniazdeczko ptaszka poznamy!" I poszli. — Władzio puścił wróbelka, Nawet nie płakał po jego stracie; Bo radość jego w tem była wielka, Że mógł go wrócić mamie i tacie.
acomitam	Wysłany: Śro 22:42, 18 Lut 2009    Temat postu: 15. Złapał raz wróbel glizdę, glizda przerażona. A on ją zaczął dziobać dziobem od ogona. Dziobie ją, dziobie, dziobie, podziobał ją trocha, A wtem glizda powiada: - Stary, mów mi Zocha! Andrzej Waligórski
kszzzz	Wysłany: Wto 15:01, 17 Lut 2009    Temat postu: 14. Brzask w górach Wyszedłem przed dom spod nóg runął pejzaż który zaspał w trawie listek ćwierknął jak wróbel W środku lasu nagle roześmiało się drzewo to ptaki
acomitam	Wysłany: Wto 11:27, 17 Lut 2009    Temat postu: 13. ...Odpływam nocą najstraszniejszą, a dokąd - - już wszystko jedno, oczy zamkną odwroty w życie jak drzwi, ręce jak drewno, ręce jak drewno, ręce jak drewno. Już spod nóg stoczył się świat wąskim strumykiem krwi i tylko czarne szkielety mebli płynąc ode mnie wokoło stoją a jutro rano jak dziś: przyjdą na okno małe wróble i nie spłoszone obejrzą śmierć zastygłą w moim pokoju. Krzysztof Kamil Baczyński "Noc samobójcza"
Ada	Wysłany: Wto 4:06, 17 Lut 2009    Temat postu: 12. poprawiona Jeż Idzie jeż, idzie jeż, Może ciebie pokłuć też! Pyta wróbel: "Panie jeżu, Co to pan ma na kołnierzu?" "Mam ja igły, ostre igły, Bo mnie wróble nie ostrzygły!" Idzie jeż, idzie jeż, Może ciebie pokłuć też! Zoczył jeża młody szczygieł: "Po co panu tyle igieł?" "Mam ja igły, ostre igły, Żeby kłuć niegrzeczne szczygły! " Sroka też ma kłopot świeży: "Po co pan się tak najeżył?" "Mam ja igły, ostre igły, Będę z igieł robił widły!" Wzięła sroka nogi za pas: "Tyle wideł! Taki zapas!" W dziesięć chwil już była na wsi: "Ludzie moi najłaskawsi, Otwierajcie drzwi sosnowe, Dostaniecie widły nowe!" ________Jan Brzechwa
kszzzz	Wysłany: Wto 0:27, 17 Lut 2009    Temat postu: 12. Deszczyk Jak wesoły milion drobnych, wilgotnych muszek, Jakby z worków szarych mokry, mżący maczek, Sypie się i skacze dżdżu wodnisty puszek, Rośny pył jesienny, siwy kapuśniaczek. Słabe to, maleńkie, ledwo samo kropi, Nawet w blachy bębnić nie potrafi jeszcze, Ot, młodziutki deszczyk, fruwające kropki, Co by strasznie chciały być dorosłym deszczem. Chciałyby ulewą lunąć w gromkiej burzy, Miasto siec na ukos chlustającą chłostą, W rynnach się rozpluskać, rozlać się w kałuży, Szyby dziobać łzawą i zawiłą ospą... Tak to sobie marzy kapaninka biedna, Sił ostatkiem pusząc się w ostatnim dreszczu... Lecz cóż? Spójrz: na drucie jeździ kropla jedna. Już ją wróbel strząsnął. Już po całym deszczu.
hreczka	Wysłany: Pon 23:58, 16 Lut 2009    Temat postu: 11. Pozwolę sobie na taki mały żarcik, pastisz wiersza (i piosenki)... Mówiłaś kocham wróbelki Na polach, nad polami To wszystko co nam śpiewa Za nami i nad nami One stoją w powietrzu Wysoko pod chmurami One spadają z nieba Z wiatrami, z obłokami Cała jesteś w wróbelkach Śpiewają twoje włosy Śpiewa twoja sukienka I pantofelek biały Mówiłaś kocham wróbelki Na polach, nad polami To wszystko co nam śpiewa Za nami i nad nami One pilnują nieba I pola tuż nad miedzą O resztę się nie pytaj Bo one ci powiedzą Cała jesteś w wróbelkach...
kszzzz	Wysłany: Pon 23:42, 16 Lut 2009    Temat postu: Nie zauważyłam nawet tego wątku , ale jeśli go wyciągniesz z podziemia - to na pewno się za niego wezmę (o ile "zajarzę" o co w nim chodzi). Wracam do wróbli 10. Żaden samotny wróbel na kominie Bardziej samotny nie był ni zwierz w lesie Niż ja, gdy blisko nie przebywam przy niej, Niż gdy jej słońce światła mi nie niesie. Łzy nieustanne - są w smaku przyjemne, Śmiech - to ból dla mnie, co jem - gorzkie wszystko, Noc - rozpacz, niebo jasne - dla mnie ciemne, A łoże - twarde to pobojowisko.
hajdi	Wysłany: Pon 22:49, 16 Lut 2009    Temat postu: Pamiętam ten wątek, ale widocznie nie zajarzyłam o co w nim chodziło. Teraz wyszło mi tak przy okazji i już wiem o co Ci szło
ans	Wysłany: Pon 22:02, 16 Lut 2009    Temat postu: Tak, tak pasuje.. A ja założyłam już dawno temu wątek : "Z kim, czym się kojarzy" i nikt nic nie zechciał tam dodać
hajdi	Wysłany: Pon 21:06, 16 Lut 2009    Temat postu: Ten wierszyk Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej można spokojnie przypisać powyższemu wierszykowi, jak i całemu wątkowi Ptaszek Ptaszek idiota, głupszy niż się zdaje, strojny barwną krajką, z główką jak makówka, nieprzyjaciel kota, ojciec pięciu jajek, z których każde jajko pełne jest półgłówka, przyparty do drzewa pierzem rudo-sinem, toczy głośne swary z innym znów kretynem, po czym śpiewa, śpiewa głupstwa nie do wiary. Ojej, teraz zdałam sobie sprawę, że ten wierszyk doskonale pasuje również do niektórych naszych polityków
kszzzz	Wysłany: Pon 16:37, 16 Lut 2009    Temat postu: 8. Bolesław Łucki wróble pani wróblowa z panem wróblem mieli dwa wróble, czyli duble wychowywali je gorliwie grzecznie, świadomie i cierpliwie ale na temat wychowania bardzo odmienne mieli zdania jedno mówiło: czas by lecieć drugie zaś: a, róbcie co chcecie pisklęta rosły, rosły żwawo dziadek im z babcią bili brawo aż przyszedł czas na samodzielność na wylot z gniazda, test na dzielność młodsze bez trudu poleciało starsze zostało, bo się bało lecieć, nie lecieć, świat jest duży czy to spokoju mi nie zburzy? wahało się więc i wahało i nic właściwie się nie działo do czasu aż zgłodniały kocur skrzętnie udzielił mu pomocy i zjadłszy pisklę na kolację pomyślał: ono miało rację że bało się tak i wahało cóż zjadłbym, gdyby poleciało morałem z tej historii będzie bezsporna prawda znana wszędzie gdy chcesz pięknego coś z życia mieć nie bój się, rozwiń skrzydła i leć
hajdi	Wysłany: Pon 16:32, 16 Lut 2009    Temat postu: 7. Wróbel Leopold Staff Kochany wróblu mój, obywatelu Czterech pór roku i świata całego, Bywalcze wszystkich dróg, co wzdłuż pól biegą, I wszech podwórek włóczęgo bez celu! [...] [...] U okna mego siadasz w zmierzchu zimy, Co mą samotność i pustkę rozszerza, "Cierp, cierp, cierp" ćwierkasz i cierpliwie cierpię. Patrzę na dachy i kominów dymy I wieszam serce, jak lampę przymierza, Nicią tęsknoty na księżyca sierpie.
kszzzz	Wysłany: Pon 16:30, 16 Lut 2009    Temat postu: 6. Kot i wróble Pewna pobożna dewotka Chowała w celi wróbla i cichego kotka, A grzecznisiowi temu dawszy imię Lubek, Dla rymu z kotem wróbla nazwała Jakubek. Obadwa przyszli na świat prawie jednej chwili. Tak się też bardzo lubili, Że jeden bez drugiego nie żyłby godziny. „Ach, przyjacielu jedyny — Mawiał wróbelek do kota — Tyś moja rozkosz, tyś moja pieszczota… Ale ja może ciebie czasem, wśród igraszki, W nosek za mocno udziobię?” „Nie, to ja może ciebie pazurkiem uskrobnę Czasem aż do boląca?” — „Ej, co tam, to fraszki, W przyjaźni wszystko łatwe do zniesienia.” Więc powtarzając tkliwe uściśnienia, Gdy sobie wieczną zgodę przysięgali, Ściskali się, całowali, Ni stąd, ni z owąd, oknem wróbel obcy wpada I siemię Jakubowe, nie pytając zjada. „Czego tu chcesz? — zawołał Lubek najeżony — Jak śmiesz mojemu bratu zjadać pożywienie?” Na to przybysz odrzeknie: „Proszę uniżenie! A tobie co do tego, ty nikczemny kocie?” Ledwie tych słów dokończył, już kot cap go w szpony, Dusi i chrusta mówiąc: „Ach, co za łakocie, Co za mięsko smaczne, kruche!” I w minucie biednego zadławił jak muchę, Potem pazurki zaczął oblizywać, Na Jakubka spoglądać, mamrotać, poziewać, Aż mu się chytre oczki zaiskrzyły! „Cóż ci to, mój Lubku miły? Czyś nie słaby? Ty widzę zjadłeś tego gbura, Nawet z nogami i głową?” „Zjadłem!” — kot fuknął dziko i surowo (Aż na Jakubku zadrżała skóra) I umilknął. To milczenie Powiększyło ptaszka drżenie. Nie chcąc jednakże dać poznać kotowi Wzrastającej w sobie trwogi, Tak dalej mówi: „Dlaczegoś się zasępił, przyjacielu drogi? Taki jesteś zamyślony! Tak wyprężyłeś twe szpony! Ślepki tak ci się świecą, a ogon jak pika Prawie pułapu dotyka! Pewnie ci go żal, żeś go tak skarał bez litości, Bo też przyznaj sam w szczerości, Że to był krok z twej strony zanadto dziwaczny. Biedny, teraz się trapisz.” — „Ej! Nie zgadłeś wcale — Odrzeknie kot poufale — Ja myślę nad tym, jaki ty musisz być smaczny, Kiedy ten polny wróbel, co nie zna siemienia, Tak mi nałechtał podniebienia. Przysiągłbym, żeś jest pulchny, delikatny, kruchy!” Ale na te pochlebstwa Jakubek już głuchy Frunął za okno, raczej z głodu uschnąć gotów Niż z takim Pityasem dłużej żyć w przyjaźni. Mamy i między ludźmi dość przyjaciół kotów, Którym nasz byt spokojny podniebienie drażni.
Daga	Wysłany: Pon 0:26, 16 Lut 2009    Temat postu: 5. Wróbelek jest mała ptaszyna, wróbelek istotka niewielka, on brzydką stonogę pochłania, lecz nikt nie popiera wróbelka. Więc wołam: Czyż nikt nie pamięta, że wróbelek jest druh nasz szczery?! ................................................... Kochajcie wróbelka, dziewczęta, kochajcie, do jasnej cholery!

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group