www.spotkania.fora.pl

hreczka

.
W 32 ROCZNICĘ Solidarności ... Crying or Very sad

NIE! NIE! NIE!
Nie zgadzam się,
aby potworek ten,
przybudówka,
pisia bojówka,
mali rozrabiacy,
tacy, byle jacy
bez pardonu zawłaszczyli
to, o co dzielnie walczyli
lat temu trzydzieści z górą
inni, źli na egzystencję ponurą...

Bronię tu o prawdziwej "Solidarności",
bo tylko tamta, miano to może nosić!

NIE! NIE! NIE!
Nie zgadzam się,
żeby to, co teraz Związkiem się zwie,
niegodnie poniewierało nazwę tę!

__________________________

BB

HRECZUNIU - podpisuję się oboma ręcoma !

Wczoraj zapytana jak będę świętowała , odpowiedziałam - zgodnie z głębokim przekonaniem - że popłaczę się nad tą "Solidarnością", która była kiedyś i już jej niestety nie ma, natomiast musiałabym się sama opluć, gdyby mi przyszło do głowy świętować z Piotrem Dudą.
Tyle rzeczy jest już całkiem innych niż było kiedyś i - nie mając innego wyjścia - musimy z tym żyć.

A PRAWDZIWEJ SOLIDARNOŚCI ŻAL (tej z cudzysłowem i bez) !

Inny świat

Pierwsza a tym samym prawdziwa SOLIDARNOŚĆ powstała z odruchu ogólnospołecznego i z prawdziwej potrzeby naprawy tego, co psuło się od dawna i poprawy sytuacji mas pracujących miast i wsi (teraz ta zbitka ma zupełnie inne znaczenie niż w latach słusznie minionych ale o tym kiedy indziej). To chyba było cementem tej organizacji. Upływający czas i zmiana sytuacji politycznej sprawiła, że nastąpiły zmiany w samym związku. Każdy następny przewodniczący związku był gorszy od poprzednika. Choć wydawało mi się, że gorszego niż Śniadek nie będzie. I tu znów należy przywołać dykteryjkę o staruszce z Syrakuz, która modliła się w świątyni za zdrowie tyrana...
A już kiedy związkowi zamarzył się sen o władzy to sens istnienia związku zawodowego zaczął odżywać na nowo. Ktoś musi bronić najemników.
Składamy wieniec rocznicowy. Ale komu i gdzie?
Poległym stoczniowcom. Pod stocznią, której oderżnięto wczoraj czy przedwczoraj tamtą tożsamość.
Wołanie o więcej nauki historii przy wyczynach jej poprawiaczy jest kpiną ze zdrowego rozsądku i przyzwoitości.
Nie ma u nas pomnika radosnego jak pierwsze chwile życia SOLIDARNOŚCI. Szkoda, bo warto byłoby wracać do tamtych chwil, kiedy radość z nowego niosła nas przez wsie i miasta na piechotę, bo dwa tygodnie nie było komunikacji. I to też nam wyszło na zdrowie.