www.spotkania.fora.pl

hajdi · Wysłany: Wto 21:38, 09 Mar 2010 Temat postu:

A może jednak lepiej przekonać się samemu, czy tamci co się tak zarzekają mają rację Question

A może uprzedzili się z góry Question

Ja wole wyrobić sobie swoje własne zdanie, a nie polegać na innych, choćby nie wiem kim byli Exclamation

DAK · Wysłany: Wto 22:02, 09 Mar 2010 Temat postu:

hajdi · Wysłany: Wto 23:21, 09 Mar 2010 Temat postu:

Mnie nie chodzi o ocenę poczynań Kapuścińskiego, bo też go nie znałam przecież, tylko o osobisty, subiektywny odbiór książki.
Ja nie lubię polegać na czyichś ocenach, lubię wyrobić sobie własne.
Tak więc każda z nas pozostanie przy swoim zdaniu, a zacietrzewiać się nie ma sensu. W końcu Kapuściński to ani mój brat, ani swat Smile

ans · Wysłany: Śro 2:39, 10 Mar 2010 Temat postu:

Przecież także nie mogę nic oceniać, ale wiele ciekawych rzeczy można się z tej książki dowiedzieć. Nie chodzi mi o plotki, ale o to co jest jakoś udokumentowane, a dotyczy wielu spraw mnie interesujących. Może dla osób z kręgów zbliżonych do Kapuścińskiego nie są żadne rewelacje dlatego tak skupiają się na tych kilku kontrowersyjnych informacjach.
Dzisiaj odwiedziła mnie koleżanka, która jest od dawna wielką fanką Kapuścińskiego. Oburzała się, że ta książka powstała i nagle zobaczyła ją u mnie na stoliku. O mało mnie nie pobiła. Zaczęła opowiadać co niby książka zawiera i to jej opowiadanie nie było zgodne z rzeczywistością (wysłuchała w jakiejś audycji, że tak jest i już). Zaczęłyśmy rozmawiać i bardzo zaciekawiona koleżanka przepytywała mnie na temat szczegółów biografii.
Zastanawiała się nawet czy nie pożyczyć książki. Jednak nie, bo "nie ma siły tak dużo czytać". Ja nikogo nie namawiam aby to czytał, ani nie twierdzę, że Domosławski na pewno w niczym się nie myli (szczególnie, że wbrew temu co się opowiada nie przedstawia swoich osądów).
Z drugiej strony jednak trochę mnie irytuje kiedy słyszę, że jest w jego książce zawarte coś czego ja tam nie znalazłam.
Nie uważam też abym się miała wstydzić tego, że biografię przeczytałam. Chwilami odnoszę wrażenie, że podlegam takiej presji Wink

Przeczytałam te teksty do których linki dała Dak.
Mogę zrozumieć wzburzenie autorów, którzy znali Kapuścińskiego osobiście. Popowski przyznaje, że wiele ciekawych informacji można znaleźć w biografii. Dla mnie to jest jakaś wartość. Ja nie podchodzę emocjonalnie, oni tak. Gdybym przeczytała te recenzje zanim zaczęłam czytać biografię byłoby gorzej. Oni też moim zdaniem też trochę przesadzają, a w dodatku Popowski wspomina o "skrobance" jakiejś dziewczyny, a o tym na pewno w biografii nic nie było. Może i Domosławski "dla kasy" chciał wywołać szum wokół biografii, może napisał "kilka stron" bez których mogłoby się obyć. Nie jest jednak prawdą, że nie napisał "nic dobrego" o mistrzu. Podkreślał wręcz bezinteresowność Kapuścińskiego. Dawał wiele przykładów jego pomocy dla kolegów, znajomych. Pisał o zawsze solidarnym wobec kolegów i przyjaciół postępowaniu. No, nie ważne..
Pomyślałam sobie, że niepotrzebnie pisałam tutaj te moje uwagi o biografii Kapuścińskiego. Wystarczyłoby chyba napisać jedno zdanie :
Po przeczytaniu biografii czuję wielką sympatię dla Kapuścińskiego.

hreczka · Wysłany: Śro 17:45, 10 Mar 2010 Temat postu:

.

"Pisanie publikacji ukazujących prywatne życie, czy domniemane romanse
Ryszarda Kapuścińskiego są działalnością na poziomie magla. (...) cierpią, gdy o ich bliskich zmarłych
pisze się rzeczy, których ci zmarli nie są już w stanie zakwestionować." /Abp Życiński/

/Źródło: [link widoczny dla zalogowanych] /

.

Inny świat · Wysłany: Śro 18:05, 10 Mar 2010 Temat postu:

Z przeczytanych i wysłuchanym artykułów na temat książki wywnioskowałam jedno :"za wcześnie kwiatku, za wcześnie" opublikowałeś skrywane lub nie przeznaczone dla szerszej publiczności szczegóły z życia Człowieka. Nawet jeśli mają służyć prawdzie i tylko prawdzie Wiadomo od niedawna, że prawda leży tam, gdzie leży ale niechby poleżała jeszcze 50 lat. Tak postępują ludzie honoru, którzy w pewnym sensie wkradli się na wzór dziennikarza śledczego ( (Tomek z CBA też się tak kojarzy) do życzliwości i archiwum Wdowy a potem to opublikowali. Musiało zaboleć zainteresowanych i to mocno.
Można w towarzystwie powiedzieć: I nas był adin dżentielmien ale już nim nie jest.
Ale kto się przejmuje teraz honorem i dżentelmenerią. Kasiorka, kasiorka. Bez tej dyskusji może by tak dobrze nie szła sprzedaż książki. A to, to już i mnie boli.