www.spotkania.fora.pl

kszzzz

Oczywiście, że matematyka jest królową nauk, nie mam nawet cienia wątpliwości.

W tym aspekcie, o jakim napisałeś fizyka nie jest przyczyną, a skutkiem istnienia życia. Natomiast bez dyfuzji życie by istnieć nie mogło.

manko

kszzzz

To zupełnie inny temat. Czym innym jest zdolność do życia organizmu, a czym innym środowisko, które im umożliwia życie.
Oczywiście, że życie na innych pierwiastkach niż tych, które mam zapewniają życie jest możliwe. Istnieją na przykład chorobotwórcze bakterie beztlenowe, które tlen zabija. Ich przemiana materii jest inna niż w naszych komórkach.

manko

kszzzz

Reprodukować mogą się białka nieożywione, w ten sposób prawdopodobnie materia nieożywiona przeszła w życie.
Środowisko nie jest sprawą drugorzędną, w niesprzyjającym życie zanika.
Pisałam poprzednio o bakteriach beztlenowych.
Wszystko jest ważne, by życie mogło trwać: procesy życiowe w komórkach organizmów jednokomórkowych, wielokomórkowych, czy tak złożonych jak ssaki, reprodukcja i środowisko - musi być takie, w którym organizmy są w stanie żyć i się rozmnażać.

To by płód miał wiedzę swoich rodziców nie jest możliwe, ale zauważ, że ludzie uczą się coraz większej wiedzy coraz szybciej.

manko

kszzzz

Ale ludzie uczą się dzięki komputerom. Maja szybki dostęp prawie nieograniczonej wiedzy i skwapliwie z niego korzystają. To dzięki komputerom uczą się prędzej i przyswajają większą ilość wiedzy.

manko

kszzzz

Ja nie miałam takiego pędu do wiedzy. Moja wiedza pochodziła z podręczników i encyklopedii, które w przeciwieństwie do Wikipedii i stron tematycznych szybko się starzeją.
Nawet podręczniki zawodowe często były trudno dostępne i przestarzałe. Szukanie czegoś w książkach trwa dużo dłużej i jest mniej wydajne niż w internecie. Teraz, kiedy coś widzę i nie wiem co to jest, najpóźniej w ciągu godziny mam wyrobiony pogląd. Dawniej przegrzebywanie się przez podręczniki mogło zabrać i kilka dni...

manko

kszzzz

Taki pęd, o jakim piszesz także miałam, w moim przypadku sprawa prawdopodobnie trwała dłużej, bo po ciężkich 6-letnich studiach zdawałam dwa trudne egzaminy specjalizacyjne, a poza tym prawie 20 lat pracowałam naukowo i zrobiłam doktorat.
Dopiero od 20 lat mam czas na hobbystyczne zainteresowania Very Happy

.

manko

kszzzz

O zakupy podręczników z dziedziny medycyny władza nie dbała. Wiele podręczników było na stanie Biblioteki Głównej w jednym egzemplarzu, a ten był wypożyczony do biblioteki zainteresowanego zakładu lub kliniki. Radiologii do egzaminu specjalizacyjnego I stopnia uczyłam się z niemieckiej wersji wielotomowego podręcznika z lat 50-tych, nie znając niemieckiego. To była „cegła” ważąca kilkanaście kilogramów albo i więcej - na kredowym papierze - dla dobrej jakości zdjęć, ok. 20 tomów po kilkaset stron…
Polskich podręczników, poza krótkim - dla studentów ani tłumaczeń nie było. Ale nie był jedyny podręcznik jaki przed „jedynką” zgłębiłam. Uczyłam się też m.in. z podręcznika po francusku, znając francuski bardzo słabo…
W latach 80-tych zaczęły trafiać angielskojęzyczne, głównie amerykańskie podręczniki z darów w tak dużych liczbach, że nie tylko zasiliły Bibliotekę Główną i zakładową, ale można je było sobie brać za darmo. Także uzbierałam sporą biblioteczkę.
A w latach 90-tych pojawiły się zagraniczne podręczniki na sprzedaż, zwykle w cenie od kilkudziesięciu do stu kilkudziesięciu dolarów. Kilka najbardziej mi potrzebnych sobie kupiłam.
A teraz niczego nie kupuję, wszystko jest w internecie, ale nie w języku polskim. Polskie strony są wciąż ubogie.

manko

kszzzz

Uczelnia nie miałała dewiz na zakupy podręczników, tzn były badzo ograniczone, a jak wspomniałam polskich podręczników radiologii nie było. Pierwszy wyszedł pomiędzy moim pierwszym i drugim stopniem specjalizacji. W pierwszym wydaniu było sporo błędów.
Teraz wszystkie ważne podręczniki wychodzą w polskich tłumaczeniach. Wtedy pewnie też nie było pieniędzy (dewiz) na zapłacenie ich autorom.
Ja na YouTube oglądam filmy o historii, archeologii, geologii, geografii, wulkanologii, ruchach tektonicznych itp, a także podróżnicze i przyrodnicze oraz dużo pocastów z naszej polityki.

manko

kszzzz

I obecnie budżetówka ma o wiele gorzej od firm.

Ja kończyłam Akademię Medyczną w skrócie AMG, a teraz jest to Gdański Uniwersytet Medyczny w skrócie GumMed. W czasie gdy studiowałam bydgoska AM była filią mojej uczelni.

manko

kszzzz

Ta masowa produkcja lekarzy przez PiS nie wiadomo gdzie, nie wiadomo przez kogo i w jakich szpitalach, raczej budzi moje obawy, że nie będą to lekarze a felczerzy...

manko

kszzzz

To nie nazwa, a kompetencje. Nazywać się będą lekarzami, a umieć i wiedzieć będą znacznie mniej… Ale to nie mój problem, znam prawdziwych lekarzy Very Happy

i jeśli będę w potrzebie, będę się u nich leczyć Very Happy

.

manko

kszzzz

Lekarz pierwszego kontaktu powinien mieć rozległą i wszechstronną wiedzę ogólną. Specjalistom wystarczy cząstkowa wiedza w ich dziedzinie.
Błędy medyczne, zbyt późne rozpoczęcie leczenia poważnych chorób, zaniechania rozpoczynają się najczęściej w gabinetach lekarzy ogólnych bez specjalizacji, którym wraz z upływem lat ubywa wiedzy, już na początku małej, skoro nie chcieli się specjalizować, bo wiedza medyczna gna do przodu, a oni się uwsteczniają.
Bo lekarz rodzinny - to bardzo rozległa specjalizacja o profilu wszechstronnym zakończona egzaminem specjalizacyjnym.
Proces specjalizacyjny to nie tylko egzamin końcowy, ale obowiązkowe staże i kursy przewidziane w programie specjalizacji, a wszystko odbywa się pod nadzorem kierownika specjalizacji, który indywidualnie nadzoruje cały okres specjalizowania się swego podopiecznego, który w zależności od specjalności trwa minimum 5 albo 6 lat.

Nie masz pojęcia o czym piszesz.

manko

kszzzz

Możemy też wrócić do medycyny średniowiecznej kosztem naszego zdrowia i długości życia. To, że gdzie indziej jest dużo gorzej, nie jest powodem żeby równać do nich…

Nie jesteśmy w tym miejscu, w którym napisałeś, jesteśmy na średnim europejskim poziomie i to pod każdym względem tzn poziomu wykształcenia lekarzy, dostępu do nowoczesnych leków i metod leczenia, kolejek, wyposażenia w sprzęt. Brakuje nam lekarzy i pielęgniarek, jak w całej Europie. Dlatego tak wielu emigruje - w zamian za wyższe zarobki i więcej wolnego czasu, bo gdzie indziej pracuje się na jeden etat.

manko

kszzzz

Może w twojej firmie tak było. Ja mam zupełnie inna wiedzę na temat dostępu do opieki medycznej w PRL.
Pamiętam jak mnie nie przyjęto w mojej przychodni rejonowej, kiedy przyszłam z wysoką gorączką, bo moja lekarka rejonowa miała popołudniową zmianę. Musiałam chodzić tam jeszcze raz popołudniu i nie pomogło mi to, że jestem lekarzem. Wypisanie zwolnienia zajęło jej mniej niż 5 minut, bo niczego więcej nie potrzebowałam.
Jeżdżenie lekarzy karetkami to marnotrastwo pieniędzy. Od tego są ratownicy medyczni.
Wyjątkiem są karetki reanimacyjne.
Ochroną zdrowia też się nikt nie przejmował w PRL. W szpitalach pacjenci leżeli na korytarzach, często w warunkach urągających godności człowieka. Leków, jednorazówek ani środków ochrony osobistej dla personelu nie było. Sprzętu medycznego też. Zajmowaliśmy niechlubne pierwsze miejsce na świecie w nosicielstwie wirusa żółtaczki zakaźnej typu B i C (C to była wtedy choroba śmiertelna trwająca latami i prowadząca do śmierci). Wirusy żółtaczki zakaźnej typu B i C przenoszą się tylko drogą pozajelitową i nie giną w temperaturze 100 stopni czyli w trakcie gotowania. Przyczyną tak wysokiego nosicielstwa w Polsce był brak sprzętu jednorazowego, głównie igieł i strzykawek oraz niedobór autoklawów do sterylizacji w wysokich temperaturach. Wszystkie pielęgniarki szpitalne, przez to że miały kontakt z krwią pacjentów, były zakażone. Znajoma mojej koleżanki - Angielka, była u niej z wizytą w Polsce. W trakcie pobytu w Polsce miała zapalenie wyrostka robaczkowego. Operacja się udała, ale pół roku póżniej zmarła z powodu zniszczenia wątroby spowodowanego zakażeniem wirusem w trakcie operacji. W Polsce to się nie zdarzało, ponieważ wszyscy mieliśmy przeciwciała, bo wirusy były powszechne, w Anglii te wirusy nie występowały, bo wszystko było jednorazowe albo właściwie sterylizowane.
Myślisz mitologicznie. A mitem jest PRL.

Dostęp do opieki pierwszego kontaktu był taki sam, a dostęp do opieki wysokospecjalistycznej, czyli dla ludzi naprawdę chorych o wiele gorszy niż teraz. Za to przetrzymywanie miesiącami w szpitalach przewlekłe chorych lub starych - nagminne (takich „mężów Witek” było wtedy na pęczki).
Wyjątkiem jest dostęp do bezpłatnej opieki sanatoryjnej i rehabilitacji.

manko

kszzzz

Opisałam ci moją wizytę w POZ . Było cudownie.

Natomiast nie masz pojęcia co jest podstawą masowej opieki medycznej. Nie bezradny lekarz ogólny, który skieruje pacjenta do szpitala, w którym:
a) brak leków
b) brak łóżek,
c) brak higieny,
d) brak porządnej diagnostyki.
Tak było również w szpitalach klinicznych.
A z przeziębienia leczyć można się samemu. Lekarz POZ w PRL był potrzebny do wystawienia recepty i wypisana zwolnienia z pracy.
Lekarzy w Polsce było za mało odkąd sięgam pamięcią.
W czasie moich studiów uczelni medycznych było tylko 10, w tym jedna wojskowa, a 1/3 absolwentów mojego roku wyjechała na stałe zagranicę.
Wiem, że w PRL była barokowo rozbudowana przemysłowa opieka zdrowotna, nawet szpitale własne miała, miałam studenckie praktyki w przychodni stoczniowej, a staż podyplomowy odbywałam w szpitalu kolejowym, stoczniowy też był. Panowały tam lepsze warunki niż dla ogółu Polaków.
Wiejskie przychodnie często nie miały lekarzy, a tylko pielęgniarki, a lekarz dojeżdżał na parę godzin 1-2 razy w tygodniu…
Byłeś człowiekiem uprzywilejowanym w PRL, w dodatku młodym i zdrowym.