www.spotkania.fora.pl

hajdi · Wysłany: Sob 21:36, 21 Mar 2009 Temat postu:

Jan Brzechwa, Kot

Pewnego dnia, w Koluszkach,
Cichutko, na paluszkach
Zbliżył się do mnie kot bury,
Wysunął groźnie pazury
I rzekł ze złością: „Mój panie,
A cóż to za zachowanie?
Pisał pan bajkę po bajce,
O jakiejś tam pchle-szachrajce,
O sowach, o dzięciołach
I o wołach —
Wałkoniach,

A także o koniach —
P-r-r-r...
O lwach takich strasznych, aż strach —
B-r-r-r...
I o złych, nienawistnych psach —
W-r-r-r...

O płazach różnych tylu,
O krokodylu z Nilu,
O smoku na Wawelu,
O ptakach bardzo wielu,
O rakach, o ślimakach,
A nawet o robakach
I o dorszu w Sopocie,
Który się nie chciał strzyc,
No, a co pan napisał o kocie?
Nic!

A przecież kot, proszę pana,
To postać powszechnie znana.
To pożyteczna istota,
A pan wciąż pomija kota!

Jakiż pan przykład daje?
Cóż to za obyczaje?
Żądam teraz niezłomnie:
Proszę w domu siąść na kanapie
I wiersz napisać o mnie,
A jak nie - to panu oczy wydrapię!”
Tak mówił do mnie kot bury
Pokazując pazury.

Cóż tedy robić miałem?...
W Warszawie, po powrocie,
Siadłem i napisałem
Właśnie ten wiersz o kocie.

kszzzz · Wysłany: Czw 19:27, 26 Mar 2009 Temat postu:

Ten wiersz był wielokrotnie, także na starych Mykach, ale jest tak piękny, że dodam go tutaj

Andrzej Waligórski

Jeszcze

...więc jak się już ma psa i kota, i miłe mieszkanko spółdzielcze,
I wszystko się w naszym życiu układa tak plus minus znośnie,
I gdy się w tym życiu już miało tę - pewną ilość - dziewczyn,
I właśnie jest popołudnie, i słońce świeci skośnie,
To dobrze jest usiąść w fotelu, a kot niech się zwinie obok,
I żeby w zasięgu ręki było koniecznie pół czarnej,
A radio niech gra Gershwina, a my, kiwając nogą,
W ten skośny promień puszczamy dym z papierosa carmen.
Na półkach piętrzą się książki i pył z nich wiruje w słońcu,
I wszystko jest złotobrunatne, a tylko rapsodia błękitna,
I trochę smutno, że trzeba to będzie zostawić w końcu,
I już się nie siądzie w fotelu, żeby Trzech Muszkieterów poczytać,
Bo może się kiedyś tak zdarzyć, że patrzysz - a ciebie już nie ma,
Chociaż jest kawa i fotel, i słońce na kociej sierści,
I chociaż wciąż jeszcze w powietrzu snuje się dym z carmena,
I równie jak dym błękitny wciąż snuje się ten Mister Gershwin.
...pies podniósł głowę i warknął, ale nikt jakoś nie wszedł,
Choć ktoś stał jakby za drzwiami, i jakby zamykał parasol...
Kot otwarł oko, popatrzył i mruknął: - Jesteś tu jeszcze?
Jeszcze tu jestem, mój kocie. I jeszcze wciąż trzymam fason.

hajdi · Wysłany: Sob 15:40, 28 Mar 2009 Temat postu:

Rekolekcje dla kota

spiczastoucha
w pręgi
ponad którymi oczu
konstelacja zielona świeci
wybacza ci się okrucieństwo
i świergot
w twoim gardle milknący
wybacza ci się egoizm
przerastający najwyższe drzewa
i daje we władanie wieczne
bo także dla twej opornej duszy
która kiedyś bez sierści
przeciągnie się w szybkim wietrze
płot i kolana
podołek miękki
żebyś mogła trącać paznokciem
trzepot i ciepło
dwie struny
na których wygrywasz
swój kosmiczny niedosyt
amen
Halina Poświatowska

Ada · Wysłany: Sob 15:45, 28 Mar 2009 Temat postu:

Dwa kotki

Były dwa kotki:
Jeden ładny, lecz z szafy wyjadał łakotki,
Drugi brzydki, bury,
Ale łowił szczury.
Którego wolicie, powiedzcież mi, dzieci?
"Burego, burego!"
"Ładnego, ładnego!"
Nie mogły zgodzić się dzieci.
No, a ty, Celinko?
Rozsądna Cesia z poważną minką
Tak rzecze, pomyślawszy przez chwilę maleńką:
"Oba są potrzebne, nieprawdaż, mateńko?"
Tak odpowie Cesia mała,
A mama ją uściskała
Mówiąc: "Spokojnam, Cesiu, o twoje zamęście,
Sama będziesz szczęśliwa i drugim dasz szczęście"...

Tadeusz Boy Żeleński

Ada · Wysłany: Wto 19:13, 31 Mar 2009 Temat postu:

Bajka pacyfistyczna o kocie i myszy

Mysz pacyfizmu ideą tknięta
Opracowała pacta conventa
I do podpisu kotowi dała,
Za co jej chwała.
Bardzo się przejął sprawą kocurek,
Już do podpisu wyjął pazurek,
Traktat pokoju podpisać gotów
W imieniu kotów.
Lecz gdzie atrament? Nie ma go! Biada!
Więc mysz ofiarna na pomysł wpada
I proponuje - Drogi kocurze,
Mą krwią ci służę
Nie trzeba było zachęcać kota,
Czyż mu pierwszyzną taka robota?
Podpisał krwią jej pacta conventa,
Po czym zjadł myszkę i dokumenta.

Jan Sztaudynger

hajdi · Wysłany: Wto 21:05, 31 Mar 2009 Temat postu:

Tak się zastanawiałam gdzie ten wierszyk dać, postanowiłam w koncu do wróbli, a tu siurpryza wyszło w kocim, to niech zostanie

Spojrzał Miś na kalenicę
„Wróbel jest tam! Wnet go chwycę!”
Włazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie…
Już ostatni miał szczebelek.
A wtem frrr… uciekł wróbelek.

„Schowam się za kupkę śmieci,
To wróbelek znów przyleci”.
Złazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie…
A gdy zeszedł na podwórko,
ukrył się za chwastów górką.

Spojrzał znów na kalenicę
„Siedzi wróbel. Tego chwycę!”
Włazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie…
Już ostatni miał szczebelek.
A wtem frrr… uciekł wróbelek.

„Schowam się za kupkę śmieci,
To wróbelek znów przyleci”.
Złazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie…
A gdy zeszedł na podwórko,
ukrył się za chwastów górką.

Spojrzał znów na kalenicę
„Siedzi wróbel. Tego chwycę!”
Włazi kotek po drabinie, po drabinie, po drabinie…

Janina Porazińska

hajdi

Do kota

Kocie, mądry monarcho, tajemniczy, skryty —
Czyż nasze smukłe palce, ciężkie od pierścieni
Godne są twojej czarnej i białej słodyczy
I pyszczka z aksamitu i drogich kamieni?

Zwijasz się z dziwnym wdziękiem niby gąsienica,
Stokroć bardziej gorący niż ptak skryty w dłoni.
Twój nos, nagość jedyna w aksamitnych licach,
Jest świeży i wilgotny niby kwiat na błoni

Choć się mienisz od wstążek, miękki, kolorowy,
Dzikość pręży ci uszy i rozdyma chrapki,
Gdy ścigając grzechotkę zabawiasz się w łowy
I zaciskasz na krążku swe zdobywcze łapki.

W ujarzmionej małości, w tłumionym pomruku
Odzywa się królewskość imć tygrysa — pana.
W twych lędźwiach jak sprężona moc w napiętym łuku
Śpi nieznanych rozkoszy ziemia obiecana…

Dziś wieczór, obojętny na nasze pieszczoty
Przycupnąłeś, w marzeniu pogrążony błogim.
W twych oczach uśmiech Buddy połyskuje złoty
Gdy sobie przypomnisz, że sam jesteś bogiem.
Julia Delarue-Mardrus

hajdi

Kot
Na małej wysepce, w oceanie dalekim, dalekim
mieszka mądry biały kot, co się pokłócił z człowiekiem;
mewa mu śpiewa,
a on na słońce poziewa;
morze mu szumi,
a on wszystko rozumie,
i wychodzi co dzień daleko nad wodę, po długim koralowym pomoście,
patrzeć, wyczekiwać, czy nie jadą, nie płyną, nie lecą nieznajomi,
wędrujący goście.
Kazimiera Iłłakowiczówna

(Ramzes jest teraz tym kotem, a przedtem był taki jak ten z wiersza powyżej)

kszzzz

Dzisiaj się zasmuciłam, więc udałam się do Jana Kochanowskiego...

Ale on o kotach fraszki, a nie treny pisał...

Do tegóż

Albo z nas szydzisz, albo sam wiłujesz,
Kota się boisz, a kotkę miłujesz.
Więc kota nie chcesz, a chcesz ciągnąć kotkę,
Wierę cię ludzie będą mieć za plotkę.

Nagrobek kotowi

Pókiś ty, bury kocie, na myszach przestawał,
A w insześ się myślistwo z jastrząby nie wdawał,
Byłeś w łasce u ludzi i głaskanoć skórę,
A tyś mrucząc podnosił twardy ogon wzgórę.
Teraz, jakoś ku myszom chciał mieć i półmiski,
I łaziłeś po ptaki w gołębiniec bliski,
Dałeś gardło, niebożę, i wisisz na dębie;
A twej śmierci i myszy rady, i gołębie.

O kocie

Słychał kto kiedy, jako ciągną kota?
Nie zawżdy szuka wody ta robota,
Ciągnie go drugi nadobnie na suszy.
Sukniej nie zmacza, ale wżdy mdło duszy.

hajdi

Przejrzałam mój ulubiony kącik i pomyślałam, że garść cytatów o kotach też tu nie zaszkodzi:

Koty umieszczono na świecie po to, żeby obalić dogmat, że wszystko należy do człowieka. (Paul Gray)

Nic się Panu Bogu nie udało prócz kotów. (Wisława Szymborska)

Jak można wierzyć, że nie ma duszy w głębi tych lśniących oczu! (Théophile Gauthier)

Najskromniejszy kot jest arcydziełem. (Leonardo Da Vinci)

Kot jest domowy na tyle, na ile mu to odpowiada. (Saki (H. H. Munro)

Ludzie dzielą się na miłośników kotów i na osoby pokrzywdzone przez los. (Oscar Wilde)

Czy dom bez kota — najedzonego, dopieszczonego i należycie docenionego — zasługuje w ogóle na miano domu? (Mark Twain)

Żeby poznać charakter człowieka, trzeba się dowiedzieć, co myśli o nim jego kot. (Anonim)

Żeby zająć najlepsze miejsce w domu, trzeba przesunąć kota. (Anonim)

Ada

Nic dodać, nic ująć - sama prawda o kocurkach Wink

kszzzz

Przypomniało mi się, że ponad 30 lat temu napisałam o kocie wierszyk, więc go dajię Smile

Kot

Czarrny, zwinny, zielonooki,
niesłyszalne są jego kroki,
przebiega cicho poprzez sień,
jakoby zwinny, ruchliwy cień.

Nigdy nie mówi nic nikomu,
rzadko w ogóle bywa w domu,
i zawsze wie co robić ma,
ciemne zaułki najlepiej zna.

Lecz gdy do domu powróci,
przemiłą melodię wymruczy
i o nogi otrze się moje,
wypije z miski mleczko swoje
i zaśnie, a kiedy sen przyśni,
to we śnie tym o mnie pomyśli.

kszzzz

Konstanty Ildefons Gałczyński

***

Dopiero gdy wzejdzie księżyc i swoje myśli uparte
zacznie spisywać niebiesko jak Herman dla Doroty,
idę do twoich oczu i stawiam przed nimi wartę:
Popo i Serafina - dwa moje wierne koty.

Więc koty stoją na straży i nic mi już nie potrzeba,
bo wiem, że pod strażą mych kotów nic się twym oczom nie stanie,
twój sen tylko jeszcze okrążę, osnuję i przed świtaniem
jak księżyc wieczny i śmieszny wracam z kotami do nieba

kszzzz

Neil Gaiman - Koralina (fragmenty)
Przekład na j. polski Paulina Braiter

Był chłodny , słoneczny dzień, dokładnie taki sam jak wcześniej.
Za plecami usłyszała uprzejme chrząknięcie. Obejrzała się przez ramię. Na murku obok niej siedział duży czarny kot, identyczny jak duży czarny kot, którego widywała w pobliżu swego domu.
- Dzień dobry – powiedział.
Jego głos brzmiał niczym ten, który Koralina słyszała we własnym umyśle, głos którym myślała, tyle, że należał do mężczyzny, nie do dziewczynki.
- Cześć – odparła Koralina. Widziałam takiego samego kota w ogrodzie przy domu. Ty musisz być drugim kotem.
Kot pokręcił głową.
- Nie – rzekł – nie jestem drugim kotem, tylko sobą. Lekko przekrzywił głowę, zielone oczy rozbłysły. Wy, ludzie rozmieniacie się na drobne, natomiast koty trzymają się w garści, jeśli rozumiesz co mam na myśli.
- Chyba tak. Jeżeli jednak jesteś tym samym kotem, którego widziałam w domu, to skąd umiesz mówić?
Koty nie mają ramion, nie takie jak ludzie. Jednakże ten kot wzruszył ramionami – jednym szybkim gestem, który rozpoczął się od czubka ogona, a skończył uniesieniem wąsików.
- Umiem mówić.
- W domu koty nie mówią.
- Nie? – spytał kot.
- Nie – potwierdziła Koralina.
Kot zeskoczył wdzięcznie z murka na trawę obok stóp Koraliny. Uniósł wzrok i spojrzał na nią.
- Cóż zapewne mam do czynienia z ekspertem – powiedział sucho. – Ostatecznie co ja wiem? Jestem tylko kotem.
Zaczął się oddalać unosząc dumnie głowę i ogon.
- Wróć, proszę! – zawołała Koralina. – Przepraszam, naprawdę.
Kot zatrzymał się, usiadł i rozpoczął staranną toaletę, jakby nie dostrzegając obecności Koraliny.
- My… no wiesz, moglibyśmy się zaprzyjaźnić – dodała Koralina.
- Moglibyśmy też się zamienić w rzadkie okazy tańczących afrykańskich słoni – odparł kot. - Ale nimi nie jesteśmy. A przynajmniej – dodał cierpko, zerkając znacząco na Koralinę – ja nim nie jestem.
Koralina westchnęła.
- Proszę, jak masz na imię? – zapytała. – Ja jestem Koralina.
Kot ziewnął powoli, starannie, ukazując wnętrze pyszczka i język zdumiewająco różowej barwy.
- Koty nie mają imion – odparł.
- Nie? – spytała Koralina.
- Nie – potwierdził kot. – Wy, ludzie macie imiona, to dlatego, ze nie wiecie kim jesteście. My jesteśmy, kim jesteśmy, więc nie potrzebujemy imion.
…………………………………………………………………………………………….

Coś włochatego otarło się o jej bok, jednym płynnym, sugestywnym ruchem. Koralina podskoczyła, po czym odetchnęła z ulgą, przekonawszy się, co to.
- Ach to ty – rzekła do czarnego kota.
- Widzisz – powiedział kot – nietrudno mnie rozpoznać, prawda? Choć nie mam imienia.
- A gdybym chciała cię zawołać?
Kot zmarszczył nos, przybierając wyniosłą minę.
- Wołanie kotów – odparł, jakby jej zdradzał wielką tajemnicę – to zwykle niezbyt produktywna czynność. Równie dobrze można by przyzywać trąbę powietrzną.
- A gdyby chodziło o obiad? – spytała Koralina. – Czy wtedy nie chciałbyś, żebym cię zawołała?
- Oczywiście – powiedział kot. – W zupełności jednak wystarczyłby krótki okrzyk „obiad”. Widzisz? Wcale nie potrzeba imion.
…………………………………………………………………………………….

Naprężył się, skoczył i nim Koralina zdążyła mrugnąć okiem, kot siedział już na ziemi, trzymając łapą wielkiego czarnego szczura. Nie, żebym generalnie lubił szczury – podjął kot swobodnym tonem, jak by nic się nie wydarzyło. Lecz szczury w tym miejscu to jej szpiedzy. Służą jej jako oczy i ręce. – to rzekłszy kot wypuścił zdobycz.
Szczur przebiegł kilka metrów, a potem kot jednym długim skokiem dopadł go i zaczął uderzać mocno łapką o ostrych pazurach. Drugą przytrzymywał zwierzaka.
- Tę część łowów uwielbiam najbardziej – mruknął radośnie. Chcesz jeszcze raz zobaczyć, jak to robię?
- Nie – odparła Koralina. – Czemu to robisz? Znęcasz się nad nim.
- Mhm. – Kot wypuścił szczura.
Szczur, oszołomiony, potykając się, pokonał kilka kroków, potem zaczął biec. Kot uderzeniem łapy wyrzucił go w powietrze i chwycił zębami.
- Przestań! – zawołała Koralina.
Kot upuścił szczura między przednie łapki.
- Są tacy – rzekł z westchnieniem głosem gładkim niczym naoliwiony jedwab – którzy twierdzą, iż kocia skłonność do zabaw z ofiarami to w istocie objaw łaski: ostatecznie pozwala od czasu do czasu jednej z żywych przekąsek uciec. Jak często pozwalasz uciec swojemu obiadowi?
Potem chwycił w zęby szczura i poniósł go w głąb lasu, za drzewo.

estimado

Czesc, nowy tu jestem, wiec witam i pytam:
Czy Palikot zalicza sie do kotow?
Zakladam, ze tak, a jesli nawet nie, to w rezerwie mam w tekscie Alika...

PALIKOTERIA

Palikot pilił jak piła,
pijąc do Głowy Państwa - co piła?

Brzmiało boleśnie,
bo Leś nie
pijał milczkiem, obleśnie,
lecz zwykł był, w zgodzie z kulturą,
przed każdą mawiać: "skul!*" turą.
*(szw. "skul", "a" z koleczkiem)

Palikot z pasją zajadłą
za skórę Głowy lał sadło,
aż prócz poparcia jej spadło
- by rzec po czesku - letadło
i to na ruskie mokradło.
Dziś Dziwisz na niej trzyma dłoń,
a Palikocię - z niej zsiadło.

Dziś nie pyta już Pali-
kot, co też pali Kot Alik,
a tych, co stoją, gdzie stali,
co ćpali ...

Ustalić też się nie stara,
co tam u Yara.
Co jara?

Choć w najlepsze trwa chucpa,
lecz nie zdziera już płuc Pa-
likot, co też znów wódz ćpa...
Rzekł mu, miast z nim się tłuc - Pa!

DAK

Estimado, odebrało mi mowę - piękna zabawa słowem. Smile

Mój Portos potwierdza PaliKot to Kot, bo Pali
A ja potwierdzam, że jak Portos potrafi rżnąć głupa. Wink

Daga

Świetne!

hreczka

estimado

znaczy sie, hreczko, nie lubisz transakcentacji...

hreczka

.

Ależ Estimado! Wielce uwie-
lbiam ją! Ja Ci to mówie*)! Wink

___
*)ę

.

hajdi · Wysłany: Sob 14:37, 05 Mar 2011 Temat postu:

I tu o kotkach pamiętać trzeba Smile

Ze starego kalendarza:

Kot jest najbardziej koci - kiedy psoci Smile

I najbardziej koci jest kot
kiedy ma dosyć psot
i na poduszce
kłębuszkiem się kładzie.
A może jest koci bardziej
i najbardziej
kiedy w łuk się wygina
i mruczy!
(Joanna Kulmowa)

hajdi

Pustki w tym wątku od blisko roku, postanowiłam go reaktywować Very Happy

tym bardziej, że dziś obchodzimy Światowy Dzień Kota
Milka łaskawie dziś pozwoliła się sfotografować przy tak doniosłej okazji Smile

kszzzz

Pięknie się Milka prezentuje Very Happy

hajdi

Trafiłam tutaj jak kulą w płot, bo to przecież...poezja Smile

ale obrazkowy koci wątek też gdzieś był Wink

ans

Toć przecież napisałam, że "Milka to sama poezja" Wink

Obrazkowy "koci wątek" był w malarstwie i tam bywały "wrzucane" koty przez malarzy przedstawiane.

kszzzz

Czy znacie większy ideał od kota?
Kot, to naprawdę niezwykła istota -
Kształt doskonały i gracja, i wdzięk,
Rozum, wolna wola i rozsądny lęk...
Niełatwo go skrzywdzić, niełatwo oszukać,
Bo z niego mądra sztuka!
Na lep się nie nabierze,
Tym bardziej na pochlebstwa,
Bo mądra z niego bestia!
Nie zginie nigdy, gdy odwróci się los,
Zawsze coś znajdzie do żarcia
I całkiem własny swój kąt.
Choć byś się nadął jak bania,
To nigdy nie zmusisz go,
By było tak, jak ty pragniesz,
Jest zawsze jak pragnie ON!
To tyle... Jeszcze przestroga...
Gdy się zakochasz, koniec!
Kot cię okręci jak zechce,
Mieć będzie cię w swym... ogonie,
A ty się płaszczyć będziesz
I błagać z uwielbieniem,
Aby się otarł o ciebie, zamruczał...
I będziesz w niebie!...

💙💙💙⛅️😺😻😺

moje...

hajdi

Pięknie to ułożyłaś Marysiu Exclamation

Wypisz wymaluj prawdziwy kot Very Happy

kszzzz

Dzięki Ilonko : Very Happy

kszzzz

Napiszę teraz o kocie
lecz myślę i hołocie,
choć kot hołotą nie jest,
pasuje na ten temat,
koty są samodzielne,
dumne i niepodzielne,
w przeciwieñstwie do ludzi,
w których wiatr ikrę budzi,
co jak żagle na wietrze
podąża wciąż m za powietrzem...

A więc wracam do kota
- to wspaniała istota!
Niezależna, myśląca,
grzeje się w cieple słońca
i poluje na szczury,
myszy i koniunktury...
Bo dla kota najważniej,
by nie było szkaradniej...
Koty, to mądre ludzie,
więc skończmy z życiem w tej złudzie Exclamation

...