www.spotkania.fora.pl

Daga

Znalazłam Air Force One zaginął - Alistair MacLean

https://www.youtube.com/watch?v=0qI3148y9Fs
22:08
1.22:30

Być może po Wielkiej Tamie to przeczytam?

manko

Daga

Dzięki za przybliżenie prawdy o autorze Very Happy

Oczywiście niech czeka na koniec kolejki Wink

manko

Daga

Dzięki Mankuś Smile

manko

Alistair Maclean. "Wiedźma morska" z 1977-go roku...

Powieść sensacyjna. Kolejna rozgrywka między dwoma stronami o przeciwnych interesach. Grupa właścicieli szybów naftowych z USA, Wenezueli, krajów arabskich - a nawet z Rosji - chce zniszczyć konkurenta lorda Wortha, który bardzo tanio wydobywa ropę na platformie wiertniczej "Wiedźma morska". Platforma zakotwiczona jest w Zatoce Meksykańskiej, a wydobyty surowiec dowożą na ląd trzy tankowce. Wynajmuje w tym celu przestępcę Johna Cronkite'a za milion dolarów i daje mu do dyspozycji kolejne 10 milionów. Cronkite nie waha się przed niczym - od porwania dwóch córek lorda Wortha Mariny i Melissy aż do wykradzenia z magazynów wojskowych taktycznej bomby atomowej. Lord Worth wcale nie jest gorszy - organizuje do obrony "Wiedźmy morskiej" najwyższe władze USA, wojsko, policję (to legalnie) oraz przestępców, złodziei, którzy okradają wojskowe magazyny z bronią (to już nielegalnie). Głównymi bohaterami są dwaj byli sierżanci policji: Michael Mitchell (wykonawca) i Johnny Roomer (mózg), którzy posiadają własną agencję detektywistyczną. Na nieszczęście dla Cronkite'a obaj detektywi kochają córki lorda Wortha i na wieść o ich porwaniu ruszają do akcji. Finałem powieści jest wybuch bomby atomowej na "Wiedźmie morskiej", jej całkowite zniszczenie (wraz z Cronkite'm i jego bandziorami). A Marina Worth postanawia zostać Mariną Mitchell...

Very Happy

Daga

Mankuś

nie jestem tak utalentowana jak TY Very Happy

, więc streszczenia nie napiszę, ale gorąco polecam tą książkę. Nie ma tam wojennych bitew, ale spryt i doświadczenie bosmana jest nieocenione.
Więcej nic nie napiszę, bo mogłabym wysypać jakąś sprytną akcję.
Warto przeczytać.
Po przeczytaniu zaplanowanych pozycji, powrócę do "Nocy bez brzasku" i "San Andreas"
Very Happy

manko

Daga

Mankuś

czyli książki "łykasz"?
Zbliżasz się do najciekawszej części tej książki.
Very Happy

manko

Daga

He he! a ja skutecznie słucham Wink

Daga

Zaczynam Wielką tamę A.M.

skończyłam

manko

Alistair Maclean. "San Andreas" z 1984-go roku...

Powieść wojenno-sensacyjna. A właściwie mamy tu do czynienia wyłącznie z sensacją, natomiast sceneria wojenna tworzy jedynie tło. Statek szpitalny "San Andreas" pływa po Morzu Barentsa i zbiera rannych z rozbitych statków oraz transportuje chorych z Murmańska do Szkocji. Nieoczekiwanie dla załogi statek - z symbolami "czerwonego krzyża" na burtach i pokładzie - zostaje zaatakowany przez samolot niemiecki i częściowo zniszczony. Ginie większość załogi, a kapitan i pierwszy oficer zostają ciężko poparzeni. W tej sytuacji kontrolę nad statkiem zmuszony jest objąć bosman Archi McKinnon. Jednocześnie ujawnia się sabotażysta, który niszczy instalacje statku. W dodatku statek jest nieustannie śledzony przez niemieckie łodzie podwodne i samoloty. Umożliwia to nadajnik radiowy sabotażysty - a właściwie grupy sabotującej - który lokalizuje statek dla przeciwników. Akcja powieści jest intrygująca i trzyma przez cały czas w napięciu. Rozczarowaniem jest jedynie zakończenie (oczywiście pomyślne dla statku). Niczym w antycznych tragediach ni stąd, ni zowąd pojawia się - jak "Deus ex machina" - ratunek w postaci kilku samolotów brytyjskich, które niszczą samoloty wroga i zapewniają ochronę przed łodziami podwodnymi. Umożliwia to spokojne dopłynięcie do portu, a czytelnik ma odwieczny dylemat - dlaczego Niemcy nie spodziewali się, że płynąc kilka mil od brzegu Szetlandów zostaną z pewnością wykryci przez radary angielskie? Pozostaje nieodłączna wiara w cuda...

Very Happy

Daga

Mankuś

ja tu cudów nie widziałam Sad

Statek miał dwa wyjścia. Krótszą drogę do Norwegii i dalszą, do Szkocji. Sprzyjająca pogoda umożliwiła skręt statku w stronę Szkocji i cała na przód, i nic w tym dziwnego, że na wodach królestwa statek będzie chroniony. Samoloty do dziś naruszają przestrzeń, zabronioną. Ważną i sprzyjającą sytuacją było zamknięcie "cichej stopy" Very Happy

w ciupie i co najważniejsze zniszczenie 'pluskiew'
Wg. mnie wszystko miało ręce i nogi Very Happy

manko

Daga

He he he! bo Archi Siostrę Przełożoną wg. obietnic dowiózł do domu?

Ale masz racje, miałam też niedosyt. Powieść jakby nie ma końca, spektakularnego końca z zamknięciem "cichej stopy", z odznaczeniem Bosmana, który uratował ludzi i statek.
Very Happy

manko

Daga

Doświadczyłam tego obniżenia własnego stylu u autora w "Wielkiej tamie i nie namawiam Very Happy

Acha! po" Wielkiej tamie" wracam do" Nocy bez brzasku" i do "Taboru...."
A póżniej coś może ktoś podpowie? Very Happy

manko

Alastair MacNeill. "Nocna straż" z 1989-go roku...

Powieść powstała po śmierci Alistaira Macleana i - oprócz wykorzystania bohaterów i nieistniejącej organizacji UNACO przy ONZ, które wymyślił Alistair Maclean - jest w zasadzie autorskim dziełem Alastaira MacNeilla. Powieść rozpoczyna się od obwoźnej wystawy słynnego obrazu Rembrandta "Nocna straż" z muzeum w Amsterdamie w najsławniejszych galeriach kilku krajów świata. Po dostarczeniu obrazu do Nowego Jorku jeden z ekspertów malarstwa średniowiecznego odkrywa fałszerstwo dostarczonego obrazu - plamka na werblu na obrazie zamiast czarnego ma kolor czerwony. Aby nie wprowadzać paniki zadanie wykrycia podmiany obrazu i odzyskanie oryginału powierzone zostaje ONZ-towskiej organizacji UNACO, o ściśle tajnym charakterze. Początkowe ślady są dość niejasne i wątpliwe, ginie kilka osób zamieszanych w tę sprawę, aż wreszcie wszystkie tropy prowadzą do Rio de Janeiro w Brazylii. Tam toczy się zasadnicza część akcji powieści i tam czytelnik dowiaduje się nie tylko o samej kradzieży obrazu, ale i o powiązaniach agenturalnych CIA, KGB, szpiegach i podwójnych agentach, przemycie narkotyków i największych tajemnicach wywiadowczych i kontrwywiadowczych. Nie brakuje też efektownego zakończenia, które wyjaśnia skomplikowane zależności między głównymi bohaterami powieści. Przekonałem się do pisarstwa Alastaira MacNeilla i zabieram się za jego kolejne powieści. Oto ich pełna lista:

1989 - Straż nocna - Night Watch
1989 - Pociąg śmierci - Death Train
1990 - Czerwony alarm - Red Alert
1991 - Czas zabójców - Time of the Assassins
1992 - Śmiertelna pułapka - Dead Halt
1993 - Łamacz kodów - Code Breaker
1995 - Szpiegowskie rendez-vous - Rendezvous

Mam je już wszystkie ściągnięte na e-booka i przeczytane!

Very Happy

manko

Alastair MacNeill. "Pociąg śmierci" z 1989-go roku...

Kolejna powieść autora z UNACO w roli głównej. Alastair MacNeil próbuje - wzorem Iana Fleminga - stworzyć w swoich powieściach jednego bohatera. O ile u Fleminga był nim James Bond, to tu mamy już całą organizację o zasięgu światowym i o możliwościach działania niemal nieograniczonych. Powieść zaczyna się od wędrówki bezdomnego Niemca z północy Niemiec na południe Europy aby tam przetrwać zimę. W pobliżu granicy z Austrią próbuje wsiąść do wagonu towarowego, ale zostaje zauważony i nieszkodliwie ostrzelany przez służbę ochrony kolei. W wagonie spostrzega kilka beczek i - w nadziei, że jest tam piwo - otwiera jedną z nich. Zamiast piwa jest jednak tylko proszek. Niemiec w obawie przed pościgiem kolejarzy ucieka z wagonu i po kilku dniach umiera. Sekcja zwłok wykazuje śmiertelne napromieniowanie plutonem. Tu wkracza do akcji UNACO i zaczyna się pościg za przestępcami, którzy ukradli ten pluton (6 kg) z jednego z zakładów oczyszczania materiałów promieniotwórczych w Niemczech i chcą go przemycić do Libii Kadafiego. Umożliwi to produkcję tzw. "brudnej bomby" atomowej, która może skazić nawet całą Europę. Za wszystkim stoi spisek gen. KGB Benina, zagorzałego stalinisty i marzyciela o wyższości socjalizmu i ZSRR nad demokracjami zachodnimi. W finale mamy zdemaskowanego generała Benina w swoim gabinecie z bronią służbową i alternatywę samobójstwa...

Very Happy

Daga

Słodkie to " śledztwo", tylko im tam Antka podesłać i sprawa rozwiązana Wink

Dzięki za streszczenie książki Very Happy

Ja musiałam troszkę odpocząć od "Wielkiej tamy", ale czas kończyć, bo następne książki czekają.

Prawdą jest, że wdepnęłam w mały dołek związany z Dniami Zmarłych, ale muzyką się podleczyłam i wczoraj chociaż po ciemku stanęłam u moich bliskich na małą pogawędkę, póżniej zakupki dające radość i dzisiaj już balasty sa wyrównane.
Liście szczęśliwie opadły z drzew i widzę statki na redzie, a to sprawia mi radość, przy conocnym dumaniu i samo życie Very Happy

Wygadałam się troszkę Wink

manko

Daga

Znowu mnie "zanęcasz " tym Alastairem MacNeallem , jak małą rybkę w brudnej ( politycznej ) wodzie Wink

Też wolę czytać niż słuchać gadających głów Sad

Na razie muszę skończyć, coś do czego straciłam szwung Sad

Dzisiaj będę kontynułować.

manko

Alastair MacNeill. "Czerwony alarm" z 1990-go roku...

Nadal głównym bohaterem jest organizacja ONZ o skrócie UNACO. Terroryści z "Czerwonych Brygad" organizują napad na włoski koncern chemiczny Neo-Chem Industries i zdobywają fiolkę z niebezpiecznym wirusem. Ponieważ na wirusa nie ma jeszcze opracowanego antidotum - a jedyna osoba pracująca nad wirusem, profesor Wiseman, zostaje zastrzelona - w UNACO zostaje ogłoszony "czerwony alarm", o najwyższym stopniu mobilizacji. Do kilku zespołów UNACO zostaje przydzielony włoski policjant major Paluzzi, specjalista od antyterroryzmu, oraz jeden z przywódców "Czerwonych Brygad" Calvieri. Po serii akcji w Rzymie okazuje się, że celem terrorystów jest Berno w Szwajcarii - gdzie w centrum kongresowym zbierają się przywódcy krajów z całego świata - a żądaniem dymisja premiera Włoch, którego zastępca jest tajnym współpracownikiem "Czerwonych Brygad" i to on zostanie przyszłym premierem Italii. No i skromne sto milionów funtów szterlingów na działalność terrorystów. Powieść obfituje w nieoczekiwane sytuacje, świetne akcje i wyścig z czasem, gdyż zdalne odpalenie ładunku z fiolką wyznaczone jest na określoną godzinę. Moja ocena powieści to "bardzo dobra". Autor znakomicie wykorzystuje główne postacie bohaterów z UNACO do coraz ciekawszego rozwijania wątków sensacyjnych. A także osobiste ich problemy i dylematy...

Very Happy

manko

Alastair MacNeill. "Czas zabójców" z 1991-go roku...

Powieść stanowi szczytowe osiągnięcie autora w tetralogii o UNACO. Mamy tu kilka miejsc akcji: Bejrut, państwo afrykańskie Zimbala - w którym zmarł długoletni dyktator Mobutu, a jego urząd objął demokratyczny i postępowy syn - wreszcie Nowy Jork, ONZ, WTC, zamachy, zdrady i podwójnych agentów w najwyższych władzach USA. Czytałem tę powieść wiele lat temu, ale całe jej piękno i mistrzostwo w konstruowaniu sensacji objawia się dopiero po chronologicznym przeczytaniu pozostałych części tej tetralogii. Moja ocena jest "celująca" i mam wrażenie, że powieść jakby kończy ciekawy serial o nieistniejącej organizacji UNACO. Wprawdzie autor napisał jeszcze trzy książki, ale one są dopiero przede mną...

Very Happy

Daga

Mankuś

świetne są w/w książki , a ja się męczę nad Tamą.....

Do słuchania trzeba mieć przewietrzoną głowę, a ostatnio coś mi zawsze przeszkadza Sad

Ale wyjdę na prostą Very Happy

manko

Daga

Mankuś

grunt, że mamy zdiagnozowany problem, a reszta pójdzie , jak z płatka.
Dlatego lubię czytać w nocy, żeby prawidłowo odbierać wyobrażnią, a tu w takich dniach jak ostatnio, jeszcze wciska się polityka Antocha, albo gorzej, światowa zawierucha w Stanach.
Przeżyłam tę noc jak prawdziwy horror.
Gdyby kaczysta miał trochę miłości do Ojczyzny poszedłby za głosem Sikorskiego, wbrew swojej swołoczy, ale zgodnie z rozsądkiem. No ale na to liczyć nie ma co! I dalej będziemy brnąć po pachy w błocie z Waszczem na czele PZ Sad

I znowu nie wytrzymałam, dając upust nierealnej frustracji Sad

manko

Alastair MacNeill. "Śmiertelna pułapka" z 1992-go roku...

Autor nie rezygnuje z UNACO. Tym razem mamy do czynienia z handlarzami narkotyków z Kolumbii i Stanów Zjednoczonych, skorumpowanym senatorem amerykańskim - a przede wszystkim z doskonale zorganizowaną irlandzką IRA. To jej egzekutorzy dostają zadanie zabicia senatora i kilku groźnych dla nich odszczepieńców z IRA. Dysponując zdrajcą w Scotland Yardzie zamachowcy są doskonale poinformowani o wszelkich zagrożeniach ze strony policji czy UNACO i realizują swoje zamierzenia tuż przed pojawieniem się agentów rządowych. Ginie także senator, ale w końcu sprawiedliwość zwycięża. Doskonale napisana powieść - z wieloma wątkami sensacyjnymi - pozwala na postawienie autora w jednym rzędzie z Tomem Clancy, Frederickiem Forsythe'm czy Ianem Flemingiem. Moja ocena powieści to "bardzo dobra". Z zapałem zabieram się do kolejnej chronologicznie powieści "Łamacz kodów". Nie wątpię, że się nie zawiodę na autorze - pisze równo i na poziomie, bez typowych dla Alistaira Macleana "wzlotów i upadków"...

Very Happy

manko

Alastair MacNeill. "Łamacz kodów" z 1993-go roku...

Kolejna, ale chyba już ostatnia powieść o UNACO. Równie świetna jak wszystkie poprzednie tego autora. Tym razem sama organizacja znalazła się w kłopotach i grozi jej ujawnienie w mediach. Rosyjscy żołnierze Specnazu - po ich skazaniu za udział w puczu Janajewa i ucieczce z Rosji - kradną tajne i zaszyfrowane teczki organizacji UNACO oraz porywają profesora Silvermana, który jest kryptologiem na usługach UNACO. Przez nieuwagę porywaczy profesor umiera na atak serca i konieczni są nowi deszyfranci akt UNACO. Wybór pada na dwóch profesorów kryptologii - uczniów Silvermana. Zostają obaj porwani wraz z członkami rodzin (córka i żona) i zmuszeni do dekryptażu prywatnego szyfru Silvermana. W dodatku na trop organizacji wpada dziennikarka poczytnego czasopisma i zaczyna śledzić głównych bohaterów. Nie brakuje trzymających w napięciu akcji, zaskakujących zwrotów sytuacji i wreszcie efektownego finału. Moja ocena powieści to "bardzo dobra". A może nawet "celująca"?

Very Happy