www.spotkania.fora.pl

hajdi

Opinię o Mrozie przeczytałam w związku z tym, że ma być nakręcony serial z Chyłką, którą zagra Maria Cielecka (może ona ma inne imię, nie pamiętam).
I pewnie dlatego tak napisano z zawiści, że to nie tamtego książki będą ekranizować. Zawiść to jedna cech narodowych Polaków, jak choćby powiedzenie o Polakach w kotle ze smołą w piekle Wink

kszzzz

Myślę, że to nie jest jedyny powód, także jego płodność i poczytność w kraju, w którym mało kto czyta książki.

kszzzz

Próbowałam obejrzeć serial Chyłka i niestety nie jestem w stanie Sad

. Zordon może być, ale na Chyłkę nie mogę patrzeć. Po pierwsze Magdalena Cielecka wg mnie jest za stara, a do tego wygląda na jeszcze starszą niż jej wiek kalendarzowy, a Chyłka jest przecież w wieku prokreacyjnym, skoro była w ciąży. A poza tym Cielecka ma stanowczo za mało seksapilu!
Kiedy patrzę na Brigitte Macron, mimo że widzę iż jest ona stara, nie dziwi mnie, że o 23 lata młodszy odn niej Emmanuel Macron mógł się w niej zakochać. Kiedy patrzę na Chyłkę graną przez Cielecką (która jest obiektywnie biorąc dobrą aktorką), czuję tylko złość - i nie chcę widzieć w mojej wyobraźni jej twarzy jako Chyłki!
Polacy to potrafią skopać nawet najlepszy materiał... Sad

. Dziwię się, że zaaprobował to Remigiusz Mróz, chyba, że z nadmiernego podekscytowania...
Obejrzałam pół jednego odcinka i mam dość!

hajdi

I dlatego też mnie nie podoba się Strike i Robin z tego serialu. Moje wyobrażenie było inne, mimo to wytrwałam do końca "Kukułki", bo chciałam zobaczyć ostatnią scenę zdemaskowania mordercy. A tu dupa zbita nic takiego nie było, tylko przeglądanie monitoringu. Podejrzewam, że ktoś, kto nie czytał książki nie będzie miał bladego pojęcia kto zabił. Tak to niestety bywa, z ekranizacjami powieści, które się czytało i wyrobiło sobie wizerunek głównych bohaterów. Przypuszczam, że ja mogłabym oglądać Chyłkę, bo nie czytałam książki Mroza Smile

kszzzz

Dla mnie na podstawie serialu nie ma żadnych wątpliwości kto jest mordercą. Obejrzałam serial bez odświżającego czytania powieści, do końca trzeciego odcinka nie przypomniałam sobie kto zabił, ale doskonale zrozumiałam! Very Happy

A mi się ten serial z kolei podoba, zaś główni bohaterowie bardzo mi pasują. Wyobrażałam ich sobie zresztą dosć podobnie Smile

Zgadzam się natomiast z opinią, że bez czytania książek o Cormoranie można się w fabule nie do końca połapać. Takie są też zarzuty w recenzjach serialu.
Robin pasuje mi w 100%, a Cormoran w ok. 80% mojego wyobrażenia postaci Smile

- jak dla mnie wystarczająco Very Happy

i uważam, że rzadko przy ekranizacjach bywa lepiej. Bardzo pasuje mi też Mathew.

Natomiast Chyłka to dla mnie co najwyżej 10% akceptacji (wyłącznie za sposób bycia, choć uważam, że w serialu zbyt przerysowany), a Zordon - to najwyżej 60% - zbyt ciepłe z niego kluchy... Kormak też mi się niezbyt podoba Sad

.

Oczywiście każdy ma inną wyobraźnię. Jeśli chodzi o Strike'a, w mojej wyobraźni był bardziej rozczochrany i prawie zawsze dobrze ogolony, a wielki podobnie, bo przy jego wzroście nadwaga kilkanaście kg, to nie otyłość, ten aktor ma podobną nadwagę. Zaś jego melancholia, cierpienie, a także jego radość i dobroć w serialu trzymają się w proporcjach, w jakich je sobie wyobrażałam. I cieszę się, że postać serialowa jest sympatyczna, bo dla mnie Strike książkowy jest bardzo sympatyczny Very Happy

hajdi

Dla mnie też Smile

hajdi

kszzzz

Chyłka w powieści jest oschła,wulgarna, opryskliwa, bezwzględna, ale to tylko tylko skorupa, pod którą kryje się kobieta niezwykle inteligentna, oczytana, błyskotliwa i wrażliwa, a przy tym "z jajami" i z zasadami, i z trochę chorą duszą po traumach z młodości, a przy tym uzależniona od alkoholu i papierosów...
Cielecka nie gra jej dobrze, a przy tym zupełnie nie pasuje mi wizualnie, a zwłaszcza wiekiem, bo choć nic w książce nie ma na temat wieku Chyłki, to wydaje mi się, że jest raczej w wieku poniżej 40-tki.
Wydaje mi się, że Mróz tak ucieszył się, że nakręcą serial o Chyłce, że bez protestu zgodził się na wszystko.

Przeczytałam właśnie IX tom Chyłki "Umorzenie", który wiąże się też częściowa z inną powieścią Mroza "Hashtag".
W posłowiu pisze, że nie zakończy cyklu na X tomie, jak zapowiadał, bo ma dalsze pomysły.

hajdi

Dzięki za informacje. Wygląda na to, że muszę się tym Mrozem zainteresować Smile

kszzzz

Jest już X tom Chyłki "Wyrok" Smile

Przeczytam niebawem, jak tylko dokończę Taniec ze smokami, od którego bardzo trudno mi się oderwać, bo z serialem niewiele ma wspólnego. A Taniec już kończę Sad

.
Wizja Martina o wiele bardziej mi się podoba niż wizja twórców serialu, który jest znakomity Smile

. Ale jednak - co mistrz, to MISTRZ!!! Very Happy

Boję się tylko, że pracując w tak żółwim tempie może nie dokończyć Sagi. Czytałam wywiad z nim sprzed 2 miesięcy (po angielsku), w którym mówi, że Powiewu wiosny jeszcze w ogóle nie zaczął, a Wichry zimy ma zamiar skończyć przed końcem lipca 2020 roku, ale na 100% nie obiecuje Sad

(a pisze je od 2011 roku Confused

)...

Imieniny Remigiusza mi o Chyłce przypomniały, ciekawe, czy Mróz je dzisiaj obchodzi?...

manko

kszzzz

Mnie najbardziej z wszystkich tomów wciągnął Taniec ze smokami, jestem już w drugiej połowie części drugiej. Nie lubię tylko rozdziałów o Daenerys, w serialu też mi ta postać nie odpowiadała, choć grała ją młoda, ładna i dobra aktorka. I umieram z ciekawości co się będzie działo z bohaterami w tych dwóch jeszcze nienapisanych tomach. A najbardziej lubię Jona, Tyriona, Jamiego i Aryę i bardzo lubiłam Neda Starka.

A Harrego Pottera (książki i filmy) znam prawie na pamięć bez odświeżania Very Happy

.

manko

kszzzz

Cersei nie znoszę, to dla mnie najpaskudniejsza postać , a przede wszystkim głupia.
Co masz ma myśli pisząc o serialu? Cykl filmów fabularnych z Danielem Radcliffem, czy jakieś nowy serial? Bo te filmy też znam na pamięć, mamy w domu płyty DVD Smile

manko

kszzzz

Ja nic, a nic Smile

. A pełnokrwistych postaci w powieści widzę więcej niż zła, okrutna, egoistyczna, zadufana w sobie i głupia Cersei, która mi przypomina prezesa, wiadomo którego.
Natomiast bardzo mi się podoba postać Jamiego i jej ewolucja w powieści. A Tyrion od początku bardzo mi się spodobał.
Zaś Jon jest nastolatkiem od początku naznaczonym przez los (podobnie jak Tyrion), na którego barki spadła przysięga, którą złożył za wcześnie i niebywała odpowiedzialność...
Nie wiem kim się okaże w książce, ale jestem pewna, że tajemnica jego pochodzenia zostanie wyjaśniona, w serialu okazało się, że jest prawowitym dziedzicem żelaznego tronu z prawego łoża, z rodu Targaryenów. W książce tak nie może być, bo występuje w niej postać Aegona, który jest od niego starszy, a którego w serialu nie ma... Ale gdyby Aegon zginął...

manko

kszzzz

Bo jak autor napisał, V tom dzieje się równolegle z IV-tym, tylko pod koniec V-go się łączą...
Jestem pewna, że Jamie jeszcze w powieściach zaistnieje! I nie będzie blady!
Nie mam za to tej pewności w odniesieniu do Jona, choć serial wykreował go na głównego bohatera, który był w nim od początku do końca. (Ale nie został królem Westeros, bo nie chciał).
W VI-tym i VII-mym tomie powieści może Jona już nie być... Sad

manko

manko

kszzzz

Na szczęście Mróz nie każe czekać na ciąg dalszy latami, w przeciwieństwie do na przykład George RR Martina czy Diany Gabaldon, a oni też kończą tomy w podobny sposób...

kszzzz

Chyłka zaliczona - jeden dzień mi wystarczył Smile

A teraz utopiłam się w Oldze Tokarczuk i zapewne nie wypłynę, dopóki nie wchłonę wszystkiego, jej pięknego języka, głęboko humanistycznych treści i tego miejsca na świecie, które najbardziej kocham po Gdańsku, miejsca, w którym spędzałam najlepsze dni mojego dzieciństwa i w którym znajdują się groby osób najbliższych memu sercu (po rodzicach), miejsca z którego mam też najlepsze w życiu wspomnienia... Ona tam mieszka i tworzy, i je w swoich książkach opisuje.
Im bardziej się w nią wgryzam, tym bardziej wiem, że Nagroda Nobla naprawdę jej się należała... Nie umiem skończyć jej opowiadań, bo na razie czytam opowiadania lub powieści, które de facto są ich zbiorami, po prostu czytam je znowu...
Cieszy mnie też fakt, że to właśnie polska pisarka, o poglądach bardzo mi bliskich, została uhonorowana tą najważniejszą Nagrodą Smile

A PiS i pisolotki mam w nosie. Kiedyś skończą w niesławie! Modlę się tylko, by jak najmniej zepsuli zanim skończą, bo że źle kiedyś skończą to pewne! Ja się nimi już przejmować nie zamierzam, bo nie mam na nich wpływu, tak jak i oni nie przejmują się mną i mi podobnymi...
Będzie, co będzie. Kiedyś się to ich Eldorado skończy Exclamation

manko

kszzzz

Olgą Tokarczuk jestem cudownie oszołomiona Very Happy

Niedosyt po Chyłce został, ale na pewno zaraz będzie tom XI Very Happy

, więc długo nie potrwa Very Happy

.

Jeśli chodzi o sensację... Może Camilla Lackberg albo Jo Nesbo? Albo Tess Gerritsen, nie pamiętam czy czytałeś, ale jest nowa książka. Lub thrillery prawnicze Johna Grishama... Albo thrillery Harlana Cobena lub Deana Koontza, przy czym powieści Koontza, którego bardziej lubię, mają w sobie coś z fantastyki.
Albo po prostu - niezawodnego i niezwykle płodnego Stephena Kinga...
A z polskich kryminałów - Katarzyna Bonda...
Jest też polski autor sensacji Vincent V. Severski, ale nie czytałam żadnej jego powieści.

manko

kszzzz

Właśnie, byłam przekonana, że czytałeś Tess Gerritsen Smile

, ale jest nowa powieść, teraz sprawdziłam jej tytuł - "Kształt nocy". U mnie będzie musiała długo poczekać...

hreczka

kszzzz

Przeczytałam Dom dzienny, dom nocny, powieść która otrzymała Nagrodę Nike czytelników i Biegunów - książkę nagrodzoną Nagrodą Nike i Międzynarodową Nagrodą Bookera.
Jestem zachwycona jej prozą, choć jej powieściom daleko do powieści w klasycznym rozumieniu tego słowa. To raczej zbiory opowiadań, esejów, połączonych jakimś wspólnym, czasem trudnym do identyfikacji tematem i osobą narratorki. Akcji w tych powieściach jest niewiele, głównych bohaterów nie ma w ogóle, dialogów żadnych, a mimo to mnie fascynują.

Dom dzienny, dom nocny zafascynował mnie szczególnie, bo akcja toczy się w miejscu, w którym spędziłam najlepsze chwile swojego dzieciństwa i gdzie są groby osób bardzo mi bliskich - Babci, Dziadka i dwóch moich ukochanych Cioć, sióstr Taty...

kszzzz

Dziś przeczytałam Podróż ludzi księgi, zaczęłam wczoraj wieczorem. To, podobnie jak Księgi Jakubowe, jest typowa powieść, ale jak to u Olgi Tokarczuk, nurtująca i dająca do myślenia...
To dziwnie, nie mogę się od jej twórczości oderwać, a tak sobie ostrzyłam zęby na Wojny Wikingów Bernarda Cornwella, których akcja toczy się w moim ulubionym okresie (IX wiek) w Anglii.
Już nawet wcześniej - przygotowawczo, jeszcze przed Pieśnią lodu i ognia Martina, przeczytałam Mitologię nordycką Neila Gaimana.

kszzzz

Oderwałam się jednak od Olgi Tokarczuk, bo nie można się nażreć deserem na jedno posiedzenie, deserem trzeba się delektować Smile

A to jest przepyszny deser Very Happy

Teraz czytam Wojny Wikingów i wpadłam jak śliwka w kompot Very Happy

. Nie pamiętam kiedy ostatnio nie mogłam się od lektury zupełnie oderwać, ale było to naprawdę dawno temu. Czytam i czytam w każdych okolicznościach Smile

. Teraz zaczęłam tom III, a jest ich w sumie 10.
Akcja toczy się w IX wieku, na terenie dzisiejszej Anglii. Głównym bohaterem powieści jest Uthred z Bebbanburga, z urodzenia eldorman, pozbawiony dziedzictwa, którym zawładnął jego stryj po śmierci ojca, gdy miał on 9 lat. Uthred schwytany w czasie bitwy, w krócej próbował walczyć jako 9-latek, trafił do rodziny Duńczyków, którzy po zwycięstwie okupowali Norhubrię i został przez nich wychowany, i traktowany był jak członek rodziny. Kiedy jego przybrana rodzina, którą kochał bardziej niż własną, została wymordowana przez pobratymców - z zemsty, trafił do króla Wessexu - Alfreda, który jako jedyny król w historii Anglii otrzymał w przyszłości przydomek - Wielki. W tym czasie Anglia jeszcze nie istniała – zamiast Anglii były cztery królestwa: Nothumbria, Mercja, Anglia Wschodnia i Wessex, a tylko Wessexu nie opanowali Wikingowie. Później królestwa angielskie były nieustannie dręczone napadami i okupacją Wikingów, jedynie Wessex się im opierał, lecz i to królestwo Wikingowie zaczęli podbijać. Wikingom nierzadko sprzyjali Brytowie z Walii i Kornwalii, mówiący niezrozumiałym dla Anglików (Sasów) językiem.
Cała akcja powoeści toczy się wokół wojen Wikingów z Anglikami, polityki i obyczajów tamtych czasów, nieprzytomnie bezgranicznej i bezkrytycznej wiary w Boga, przygód Uthreda, a także dążeń Alfreda do utrzymania królestwa Wessexu, pokonania Wikinków i zjednoczenia Anglii...
Powieść jest bardzo krwista, pełna zwrotów akcji, opisów niezwykle pobudzających wyobraźnię oraz pozbawiona dłużyzn, a w dodatku bardzo mocno zakotwiczona w realiach tamtych czasów, wiernie trzymająca się prawdziwej historii i pełna prawdziwych postaci historycznych.
Dodatkowo bardzo wzbogaca powieść wewnętrzna walka Uthreda, który czuje się i Sasem, i Duńczykiem...